A new school, a new day, a new problem [OPEN~]

Langzaam slofte ik naar binnen. Mijn zwarte hoge laarzen, die eigenlijk te groot waren, sleepte ik over de grond heen. De zwarte muts met zwart bond zat zoals gewoonlijk over mijn licht blonde haren heen. Mijn blauwe ogen keken verveeld naar voren en mijn hand zaten in de zakken van mijn, waarschijnlijk, ook te grote zwarte vest. De mouwen van het vest waren bedekt met rode als zwarte strepen. Het vest was open geritst, met daar onder mijn lievelingsshirt, de doodskop op mijn shirt was bedekt met zwarte en rode kristalletjes. Ik had een strakke zwarte broek aan met twee riemen, één rode riem en één zwarte riem. De riemen hingen losjes om mijn heupen en hadden eigenlijk geen nut. Ze waren meer om het plaatje compleet te maken. Mijn strakke broek hield al snel op, het was een korte broek. In mijn laarzen zaten mijn voeten die hoge stockings aan hadden. De stockings kwamen tot over mijn knie en raakte net niet het korte broekje zodat er nog een klein stukje gladde been te zien was. De stockings werden omhoog geholpen met kleine zwarte riempjes die strak om mijn slanke benen zaten. De stockings hadden zwarte en rode strepen, net zoals mijn vest. Ik had twee ringen om, één een behooorlijk grote die opviel, het was een doodskop met rozen als ogen. Die had ik om mijn middelvinger, om mijn ringvinger had ik een roze ring, die zich als het ware om mijn vinger was gewikkeld. Ik had twee kettingen om, een brede band met een kruis eraan die strak om mijn hals zat. Een andere langere ketting bungelde tot ongeveer mijn navel, waar ook een met diamant belegde kruis aan hing.

Daar stond ik dan. Ik, een tien jarig meisje voor het eerst op de academie waar ze van droomde, maar nooit echt aan toe gaf. Met zogenaamde verveelde ogen keek ik naar voren. Mensen die groter, veel groter, dan haar waren vlogen alle kanten op. Ze vlogen voorbij alsof ze achterna werden gezeten door een haai, or something like that. Ik rolde met mijn ogen en volgde een meisje met mijn ogen die net een stapel boeken had laten vallen. Ik grinnikte zachtjes, wel onhoorbaar, ik was net nieuw hier en je wist nooit wat voor mensen je hier zou tegen komen. Ik had nog geen stap gezet en bleef veilig met mijn rug tegen de muur aan staan. Als ik een stap naar voren zou zetten zou ik geheid onder gelopen worden door die lange slungelige benen. Niet dat ik klein zijn erg vond, ik kon doen als of ik een hulpeloos meisje was en kon zou iedereen beïnvloeden. Maar toch, ik werd er soms ook voor aangezien als het niet mijn bedoeling was. Dan slingerde ik een stomme opmerking naar die gene en liep dan stampvoetend weg. Just a little kid. Ja, misschien was ik dat ook. Een bel ratelde en opeens waren alle leerlingen in de klas lokalen verdwenen. Verbaasd en misschien wat opgelucht keek ik de lege hal rond. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen om er zeker van te zijn dat het niet gewoon een hallucinatie was. Ik haalde langzaam mijn schouders op en keek naar de twee gangen. In mijn linkerhand had ik mijn zwarte tas met rode buttons vast. Ik zuchtte geïrriteerd, waar was het lokaal van de rector? Those darn people! Waarom gaven ze mij geen plattegrond ofzo? Of wacht, volgens mij heb ik er wel 1 gekregen, maar ben ik die vast vergeten of kwijt geraakt, zoals gewoonlijk. Ik dacht er verder niet meer over na en liep toen de linker gang in. Ik sloot mijn ogen even en had niet gedacht dat iemand op dit uur er nu zou staan. Dat was dan ook de reden waarom ik volop tegen iemand aan knalde. Voordat ik ook maar de kans kreeg om op te kijken wie of wat het was, snauwde ik al: "Yo, you bastard! Kan je niet uit je doppen kijken?! Misschien moet je een bril nemen?! Dan kan je tenminste zien waar iemand loopt! In tegenstelling tot tegen iemand aan botsen! You stupid freak!" Ik spuugde de woorden haast uit en had nog steeds niet opgekeken. Ik besefte opeens dat ik niet meer thuis was en met neutrale ogen keek ik omhoog en zag toen pas met wie ik te maken had.

» Regels van de school zelf