// Blunt.

Onderwerp: // Blunt. do okt 11, 2012 7:04 am

_{Er stond een zachte, koude wind. De lucht was bedekt met een laagje donkere wolk. Nog even en het zou storten. De zool van haar witte schoentjes klakte tegen de ronde steentjes die in de grond gestampt waren. Ze had nu een tussenuur, maar een groot deel daarvan was opgegaan aan haar sterrenkaart die ze voor Astronomie nog niet af had. Na dit tussenuur had ze echter Vechttraining en haar zwaard was bot van het vele trainen. In haar laatste half uurtje was ze dus nog even vlug op weg naar Menoray, het schattige dorpje dat met een bos verbonden was aan het schoolterrein. Ze wist niet zeker of ze wel in haar tussenuren naar Menoray mocht, maar ze zat nu al vijf jaar op school en nog nooit was er iets over gezegd. Daarom was ze er maar vanuit gegaan dat ze wel mocht. De koude wind sneed in haar blote benen, en klemde haar gehandschoende armen nog wat steviger om haar borst. De tocht door het bos was snel gegaan, maar het dorpje werd niet alleen door studenten bezocht. Reizende mensen namen hier even een pitstop om vervolgens verder het koude noorden in te trekken, of waren toevallig in de buurt. Sommige woonde ook gewoon in het kleine dorpje. In het dorpje woonde ook ouders van veel leerlingen, maar Asuna’s ouders leefde veel verder weg. Zij waren na haar eerste jaar, toen ze eenmaal goed gesetteld was op de school, vertrokken om rond te reizen voor haar vaders werk. Asuna bezocht het dorpje alleen nog maar om de snoepwinkel en de smid. Als er verjaardagen waren ging Asuna natuurlijk ook het dorpje. Je kon hier hele schattige cadeautjes kopen. Toen ze eindelijk bij de smid kwam sprong ze van haar ene been op haar andere en ademde ze in haar handen om het weer een beetje warm te krijgen. Het was behoorlijk koud voor het jaar, maar misschien kwam het ook door Asuna’s korte outfit. ‘Oh, hallo Asuna!’ zei de kalende man achter de toonbank en hij lachte naar haar. Asuna kwam hier al een hele tijd, dus kende hij haar goed.}_{‘Hallo! Hij is weer bot. Kunt u snel zijn? Ik heb niet zo lang meer, het spijt me!’}_{zei Asuna en ze legde haar zwaard op de toonbank alsof hij van glas was. De smid pakte het op, haalde het met een zachte}_{krrrrrrrtsing!}_{uit de schede en bekeek het in het licht van zijn lamp. ‘Het zou nog goed gebruikt kunnen worden, maar inderdaad begint hij al wel bot te worden,’ zei de smid en het puntje van zijn tong stak uit zijn mond. Hij liep naar de werkplaats, en Asuna volgde hem uit gewoonte. ‘Hoe gaat het op school?’ vroeg de smid een beetje afwezig. Asuna zou waarschijnlijk drie keer moeten herhalen wat ze gezegd had. Dat was altijd zo als hij bezig was.

Het belletje van de deur rinkelde, dat betekende dat er nog iemand binnen gekomen was. Asuna liep naar de open deur die de winkel en de werkplaats scheidde om te kijken wie er binnengekomen was. Achter haar hoorde ze hoe haar dierbare zwaard geslepen werd, en ze keek even om toen ze bij de drempel stond. Daarna draaide ze haar hoofd terug, om te zien wie er in de winkel stond te wachten tot de smid klaar was met haar zwaard.}

Onderwerp: Re: // Blunt. zo okt 14, 2012 12:46 am

Hoeven maakte groffe afdrukken in de natte bosgrond. Een zwarte schim raasde voorbij en ontweek de bomen die eventueel zijn weg zouden versperren. Een zwart paard raasde onder haar. Ze hield zich stevig vast aan de teugels. Haar warige vlechten vlogen naar achter door de ruwe wind die in haar gezicht waaide. Haar zwarte harnas die haar borst beschermde, kletterde heen en weer. Even als de zwaarden die op haar rug waren vast gebonden. De zwaarden kon je aan elkaar vast maken als een soort boemerang, maar ook door middel van een ketting gebruiken. Dit meisje, die op de grote zwarte hengst zat, met zwarte warig haar en vuurrode ogen, heette Rukea. Rukea kan goed overweg met haar zwaarden en met haar paard, die Bison heet. Ze had het paard zelf opgevoed en getraind, sinds ze op de academy zat. Dat was ongeveer 6 jaar geleden. Ze beoefende toen al vecht sport, en was er nu dan ook al goed in. Maar een goeie uitrusting was alles, vandaar ook dat Rukea nu op weg was naar het dorp om haar zwaarden te slijpen. Ze had een les geskipt, ooit zouden ze er wel achter komen dat ze had gespijbelt, maar dat boeide haar geen ene reet. Niemand zou weten dat ze weg was, aangezien ze nog maar net terug was. Ze was voor zes maanden geschrost geweest van de academie, dat was voor de meeste mensen een onbekende reden. Maar een enkeling wist het, ze had een jongen bijna vermoord omdat ze zijn bloed wou zien. Ze was gewoon nieuwsgierig, ze heeft er dan ook geen spijt van dat ze het heeft gedaan. Alleen heeft ze nu wel een vreselijke bijnaam; The vampire of The bloodsucker. En dat terwijl ze geen bloed drinkt, oké misschien had ze een obsessie met bloed, maar dat had ze nauwelijks getoond, ze is en blijft een niet peilend meisje. Wat ze ging doen was altijd de vraag, ze hield ervan, van die vrijheid. Om te kunnen doen wat je wou.

Bison raasde onder haar door en de bomen maakten plaats voor een klein dorpje. De zon scheen in haar rode ogen, en ze moest weer even wennen aan het licht. Met haar hakken van haar hoge laarzen, die bedekt waren met spikes en riempjes, zette ze Bison nog een beetje harder aan. Die luisterde trouw en ging harder. Sommige mensen keken haar raar aan, misschien hadden ze hier gehoord van haar bijnaam. Het was ook wel een beetje uit de hand gelopen en sommige mensen waren serieus bang voor haar, niet dat ze daar mee zat. Voor dat Rukea het door had waren ze al bij de smid en riep Rukea Bison tot een halt. Die stopte en met een soepele beweging sprong Rukea van Bison af. Ze aaide het grote paard een keer over zijn neus en maakte hem toen vast aan een paal. Een windvlaag stak op en haar vlechten waaide over haar schouders heen. Haar zwarte met rode geruiten rokje waaide zachtjes mee. Aan het rokje zat een ketting met een doodskop eraan. Aan haar handen had ze vingerloze handschoenen aan, waarmee ze nu de zwaarden van haar rug af haalde. De zwaarden liepen in een boog met aan het einde een klein ringetje. Rukea glimlachde zowaar nog een keer naar Bison en liep toen de winkel binnen. Een belletje rinkelde en Rukea bleef even staan in de opening. Uit de werkplaats kwam een meisje lopen, een meisje die Rukea ergens bekend voorkwam, maar niet meer goed waarvan. Waarschijnlijk zat het meisje bij haar op de academie en ze haar daar een keer gezien. Maar dat moest dan wel zes maanden geleden zijn. Rukea gooide de zwaarden een keer in de lucht en ving ze toen weer handig op. Haar ogen gleden over de toonbank heen en stopte bij het meisje. Haar rode ogen keken haar kil en leeg aan en daarna liep Rukea rustig naar de toonbank toe. Geluid kwam uit de werkplaats en waarschijnlijk was het meisje hier om haar zwaard ook te laten slijpen. Waarschijnlijk was hij daar nu al mee bezig. Rukea legde haar zwaarden neer op de toonbank en keek toen weer naar het meisje. Met de vraag in haar ogen gebrand, wat moet je?

Onderwerp: Re: // Blunt. do okt 18, 2012 1:35 am

Het meisje dat de winkel binnengekomen was had pikzwarte haren, dat in twee losse vlechten zat. Haar haar stond een beetje omhoog, waarschijnlijk was ze hier snel heen gegaan. Asuna’s ogen gleden even naar het raam, en ze zag een paard staan. Het was een mooi, sterk en gezond beest. Aha, vandaar het windhaar dus. Het meisje droeg een rood geruit rokje, dat net als Asuna’s rokje ook kort was, maar aan dit rokje hing een ketting met een doodshoofdje. Ze had handschoentjes aan zonder vingertoppen. Ze hield twee flinke zwaarden in haar armen, die ze even omhoog gooide om ze daarna op te vangen zodat ze beter in haar hand zaten. Haar kleding en haar deden Asuna echter niet rillen. Het waren die twee kille, bloedrode ogen die Asuna brandend aanvragen. Het meisje had haar stem niet nodig om duidelijk te maken wat ze wou. ‘Wat moet je?’ zeiden haar ogen. Het meisje legde haar zwaarden op de toonbank, en plots herinnerde Asuna zich wie dit meisje was. Ze was geschorst geweest, voor zes flinke maanden. De reden waarom was onbekend, maar de geruchten waren veel te wild om waar te zijn. Ze zou een jongen half gedood hebben om zijn bloed te bekijken. Ze kon niemand, behalve die jongen... Dastan, ja die, bedenken die zo iets zou doen. Hoewel die kille ogen Asuna aan het rillen maakte, geloofde ze nog steeds koppig dat er een andere reden van haar lange schorsing geweest moest zijn. The Vampire, zo werd ze genoemd. Asuna was goed met bijnamen. Ze wist ze allemaal. Deze meid, wiens echte naam Asuna niet wist, zat een jaar hoger dan zijzelf. Ze was slank en zou mooi genoemd kunnen worden als ze eens glimlachte.

Asuna wist zeker dat ze moest oppassen met haar, dus glimlachte ze alleen en keek ze even om, naar de smid. Hij stond nog steeds met het puntje van zijn tong uit zijn mond stekend haar lange zwaard te slijpen. Asuna twijfelde. Zou ze het meisje groeten? Ze wist niet zeker of ‘The Vampire’ haar terug zou groeten. Zou ze haar vraag beantwoorden? Maar was zou ze dan moeten antwoorden? Plots was het geluid van kling op steen opgehouden, en hoorde ze rommelende voetstappen van de smid. Asuna liep haastig de winkel in, zodat de smid gemakkelijk erlangs kon. ‘Kijk eens aan, Asuna,’ zei hij, en hij legde het net geslepen zwaard naast de twee zwaarden van het zwartharige meisje. ’De vaste prijs,’ zei hij. Asuna’s vingers rommelde even in haar geldbundeltje, en trok er toen twee glanzende, gouden munten uit. Ze legde ze op de toonbank en schoof ze naar de smid, die ze met zijn eeltige handen in een potje schoof. Daarna draaide hij zich om naar het meisje. ’Zo, ook hier voor een opknapbeurt?’ zei hij en hij glimlachte naar het meisje terwijl Asuna haar zwaard in haar schede schoof. ‘Het zijn mooie dingen, goede vechtzwaarden,’ zei hij en hij knikte terwijl hij de zwaarden bekeek. Asuna streek haar rokje plat en verliet de winkel. Toen de winkeldeur rinkelend openging, sneed er een koude wind naar binnen. Vlug sloot Asuna de winkeldeur weer. Ze schrok een beetje van de twee grote paardenogen die haar vrolijk aankeken. ‘Hallo, mannetje,’ zei ze en ze aaide het grote paard even over zijn neus.

Onderwerp: Re: // Blunt. do okt 18, 2012 8:13 am

Het meisje, waar Rukea haar niet van wist, beantwoorde haar vragende blik niet. In plaats daarvan glimlachde ze voorzichtig naar Rukea. Die keek weg en wachtte op de smid die zo te horen bijna klaar was. Terwijl Rukea met killen ogen de werkplaats in keek, waar de smid bezig was met het zwaard van het meisje, zag Rukea het meisje twijfelen. Ze wist niet om, zelf dacht ze dat het was dat het meisje niet goed wist wat ze moest doen. Rukea slaakte een onhoorbare zucht, was ze nog steeds zo eng? Kennelijk wel. Rukea sloeg de gedachtes van zich af toen het lawaai vanuit de werkplaats ophield. Ze wierp een blik op de werkplaats en zag dat de smid klaar was met het zwaard. Het meisje maakte de weg vrij zodat de smid naar de toonbank kon lopen. Hij legde het zwaard naast de zwaarden van Rukea. ‘Kijk eens aan, Asuna,’ zei de smid en glimlachte een glimlach naar het meisje. Die dus kennelijk Asuna heette. Een vlaag van nieuwsgierigheid ging door Rukea heen. Rukea wou het liefst nieuwe vriendinnen maken, maar wist niet goed. En wist bijna zeker dat alle leerlingen rond haar leeftijd over haar 'incident' hadden gehoord. Dat was de reden waarom Rukea de vlaag nieuwsgierigheid weg wuifde en richtte zich toen weer op het gesprek die de smid en Asuna hielde. Asuna zat inmiddels in een zakje te zoeken naar, volgens wat Rukea dacht, wat geld. Ze had gelijk want Asuna haalde twee gouden munten uit het zakje en overhandigde de munten aan de smid. Nadat de smid de munten had weg gestopt richtte hij zich op Rukea. Had nog steeds haar kille blik in haar ogen, terwijl andere gevoelens door haar heen zoefde; nieuwsgierigheid, verlangen en hoop. Rukea trok zich weg uit haar stroom van emotie's en richtte haar aandacht volledig op de smid. ’Zo, ook hier voor een opknapbeurt?’ zei de smid en glimlachte naar Rukea. Die knikte alleen en probeerde een glimlach op haar gezicht te toveren, wat niet lukte. Ze gaf het op en keek toe hoe de smid haar belangrijke zwaarden mee nam. Terwijl hij de zwaarden naar de werkplaats bracht zei hij: ‘Het zijn mooie dingen, goede vechtzwaarden,’ even knikte Rukea dankbaar, ook al kon de smid het niet zien. Rukea keek de winkel rond, verschillende wapens hingen op de muur, ze waren erg mooi. Maar Rukea zou niet afwijken van haar twee betrouwbare zwaarden. Ze had de zwaarden al erg lang, en waren erg belangrijk voor haar geworden. Toen het belletje rinkelde van de deur en een koude wind naar binnen sloeg, keek Rukea op. Haar vlechten waren even naar achter gewaaid, maar de wind was maar van korte duur want de duur viel al snel weer dicht. Langzaam draaide Rukea om en snapte dat het meisje, Asuna naar buiten was gelopen. Opeens besefte Rukea zich iets. Buiten, Bison! Snel draaide Rukea zich weer om. En ze zag waar ze zich al voor vreesde, het meisje aaide Bison. Rukea stormde richting de deur. Bison, haar paard, was net zo on voorspelbaar als zijzelf, alleen Rukea kan een beetje begrijpen wat het paard tot toe in staat is. Toch is het voor haar ook altijd de vraag wat hij ging doen. Maar de uitlokkende blik in Bison's ogen konden dit keer niet mis zijn. Ze had blik al eerder gezien en toen had Bison gretig in de hande gebeten van de persoon die hem aaide. Waarschijnlijk zou nu het zelfde gebeuren. Rukea smeet de deur open en was even verbijsterd van de kou die om haar heen sloeg. Ze besefte zich snel genoeg wat ze hier kwam doen en richtte zich toen naar de rug van het meisje. "Als je je hand niet wil bezeren kan je beter stoppen met aaien," zei Rukea vlak en beende naar Bison. Die eerst wat verbaasd keek, maar hij had die blik in zijn ogen die zij ook wel eens had, hij wou mensen pijn doen. Geruststellend legde Rukea een hand op zijn snuit en probeerde hem zo te kalmeren, wat hielp. Rukea's stem had vlak geklonken toen ze de waarschuwing aan Asuna gaf, maar Rukea bedoelde het goed. Ze kon ook in de winkel blijven wachten totdat Bison uithaalde en waarschijnlijk in Asuna's hand beet. Misschien was dit een kans om vrienden te maken, Rukea schoof die gedachte meteen weg. Asuna had nog voorzichtig gedaan, dat betekende dat ze van haar bijnaam had gehoord en zeker wist van het incident.

Onderwerp: Re: // Blunt. do okt 18, 2012 10:48 am

Bijna meteen volgde het zwartharige meisje Asuna naar buiten. Ze sloeg de deur open, en leek heel kort verbaast om de snijende kou zo vroeg dit jaar. Asuna keek om toen haar vlakke stem tegen haar sprak. ‘Als je je hand niet wilt bezeren, kun je beter stoppen met aaien,’ zei ze. Asuna trok vlug haar hand weg. Plots besefte ze dat de ogen die zij als nieuwsgierig gezien had, eigenlijk uitlokkend was. Waarom had ze het toch zo vaak fout? Ze moest daar echt iets aan gaan doen... Ondertussen was het meisje naar haar paard gebeend, en legde ze haar hand op de neus van het paard dat even verbaast leek. Asuna kon niet zien wat er in het hoofd van het meisje om ging, omdat haar lichaamstaal en haar ogen niks vrijlieten van alle gedachten die zonder dat Asuna het wist in haar rondzweefde. Ookal was het meisje misschien op het eerste gezicht kil en afstandelijk, Asuna kon het niet laten haar niet te bedanken voor het redden van haar hand. Het idee dat die bijna tussen twee flinken paardenkaken geklemd had gezeten deed Asuna toch een beetje huiveren.

‘Bedankt voor het waarschuwen,’ zei ze daarom, en ze glimlachte. ‘Wat een mooi beest is het, hoe heet hij?’ Asuna besloot dat ze het paard maar geen klopje zou geven. Zijn twinkelende oogjes keken Asuna nog steeds een beetje onheilspellend aan, dus hield ze haar handen tegen haar borst gedrukt. Het viel haar op dat dit meisje ook een harnas had dat haar bovenlichaam beschermde. Hé, die kende ze! Die had ze in de winkel gezien waar Asuna haar harnasje gekocht had. Het was van hetzelfde materiaal, alleen hadden ze een andere kleur en vorm. Misschien was het niet dezelfde die zij gezien had, maar hij leek er wel heel erg op. Hij leek ook best sterk en beschermend. ’Hé, heb je die beschermer bij Hickles & Grorrick gekocht?’ vroeg ze geïnteresseerd zonder erbij na te denken, ‘Daar komt de mijne in elk geval vandaan. Ze hadden er een die erg op de jouwe leek.’ Asuna knipperde even toen ze besefte wat ze gezegd had. Ze keek even rond, en besefte toen ook dat binnen het gedempte geslijp opgehouden was. ’Ik denk,’ begon ze daarom aarzelend, ‘dat je zwaarden klaar zijn. De smid zou niet moeten gaan denken dat je ze gewoon achter zou laten!’ Misschien klonk ze een beetje betweterig met die woorden, het ging allemaal zonder erbij na te denken. Aangezien het meisje haar gewaarschuwd had, hielp ze haar nu terug. Dat was eerlijk.

Onderwerp: Re: // Blunt. vr okt 19, 2012 4:15 am

Met een kille blik keek Rukea naar Asuna, die besefte maar al te goed wat er ging gebeuren en trok snel haar hand weg. Rukea's hand lag nog op de grote neus van Bison en streelde de neus langzaam. Maar Rukea week haar blik niet af van Asuna. Niet dat ze Asuna niet vertrouwde, maar om een andere reden. Een rede die ook bij Rukea nog niet bekend was. Misschien had Rukea haar eerder gezien en was het één van haar 'zogenaamde' vrienden geweest voordat ze van school af werd gestuurd. Woede kropte zich vanbinnen weer op en de hand die ze op Bison zijn neus had rustte balde zich tot een vuist. Bison werd wat onrustig en om te ver komen dat hij stomme dingen ging doen begon Rukea opnieuw zijn neus te strelen. ‘Bedankt voor het waarschuwen,’ Rukea keek op uit haar gedachtes, en zag dat Asuna een glimlach naar haar schonk. Rukea was verbaasd, maar liet het niet merken. Ze had verwacht dat de hele school tegen haar was, sinds het incident. Misschien wist Asuna toch niet alles er over. Een opluchtend gevoel kroop bij haar naar binnen, maar ze liet het niet toe. In plaats daarvan knikte ze alleen maar even kort naar Asuna. ‘Wat een mooi beest is het, hoe heet hij?’ sprak Asuna en zag er niet uit om Bison nog een keer aan te raken. Slimme zet, had ze het wel gedaan, dan had ze beslist zijn tanden in haar hand staan. En had Rukea opnieuw een nieuwe bijnaam erbij, misschien zou dit keer ook Bison een bijnaam krijgen. Zoals, the vampire horse. Of zo iets, Rukea moest haast grinniken van haar gedachtes. Als iemand Bison zo zou noemen, zou het wel de slechtste bijnaam ooit zijn en totaal onorgineel. "Hij heet Bison," zei Rukea en was er zelf een beetje verbaasd van dat het een volle zin was. Meestal was ze behoorlijk kort af. Maar ja, ze was nou eenmaal onvoorspelbaar. ’Hé, heb je die beschermer bij Hickles & Grorrick gekocht?’ opnieuw schrok Rukea op van de stem van Asuna. Maar ze was ook verbaasd over de vraag. Ze had die vraag niet verwacht. Een beetje vragend keek ze naar haar korte zwarte harnas die haar borst beschermde. ‘Daar komt de mijne in elk geval vandaan. Ze hadden er een die erg op de jouwe leek.’ opnieuw verbaasd keek Rukea op. En keek toen naar de harnas die Asuna droeg. Het kwam Rukea erg bekend voor en waarschijnlijk hadden ze hem inderdaad uit de zelfde winkel. Rukea richtte zich op het gezicht van Asuna, die duidelijk ook verbaasd was over wat ze net had gezegd. Rukea voelde haar lippen tintelen, een tintelend gevoel kroop langzaam omhoog en Rukea deed haar hand langzaam voor haar mond. Ze draaide haar hoofd weg en grinnikte toen zachtjes. Het zachte gegrinnik ging over in lachen en voordat ze iets kon tegen houden lachte ze zich kapot en biggelde de tranen over haar wangen. Ze hield haar hand nog steeds voor haar mond, om het lachen te dempen, maar ze wist dat Asuna het duidelijk kon horen. Ze kromp een beetje in een van het lachen en legde haar vrije hand op haar buik waar ze inmiddels een steek kreeg van het lachen. Ze lachde maar door en door en toen na vijf minuten ongeveer, ze eindelijk klaar was stond ze weer recht op. Met nog steeds betraande ogen van het lachen en een grijns op haar gezicht. Iets wat je niet vaak zag. Rukea voelde hoe haar humeur om sloeg, maar ergerde zich er niet aan, dat gebeurde vaker. ’Ik denk,’ begon Asuna aarzelend. ‘dat je zwaarden klaar zijn. De smid zou niet moeten gaan denken dat je ze gewoon achter zou laten!’ Rukea grinnikte en merkte inderdaad dat het lawaai uit de winkel was gestopt. "Je hebt gelijk, bedankt," zei Rukea met een glimlach en liep de winkel in. Daar viel de welbekende kille blik weer over haar gezicht heen. En inderdaad de zwaarden lagen geslepen en wel op de toonbank. En achter die toonbank stond de smid. Langzaam beende Rukea naar de toonbank toe. De smid leek zich ongemakkelijk te voelen bij Rukea, maar Rukea bleef de kille blik in haar ogen vast houden. "Dat is dan 2 munten alstublieft," zei de smid en lachte onzeker naar Rukea. Die liet haar hand glijden in haar tas en haalde er twee gouden munten uit. Ze legde de munten op de toonbank en deed de zwaarden op haar rug. Toen draaide ze zich zonder nog iets te zeggen om en liep de winkel uit. Daar kreeg ze de vriendelijkheid weer terug en de glimlach verscheen weer op haar gezicht. Ze tikte Asuna aan op haar schouder en glimlachte naar haar. "Ja," zei Rukea kortaf. Met nog steeds een glimlach op haar gezicht liet ze haar hand naar achter zakken. Ze pakte langzaam een zwaard eruit. Ze gooide hem met een glimlach omhoog en ving hem toen weer op. Toen veranderde haar blik weer. Haar ogen stonden niet kil of vriendelijk, nee deze ogen stonden duivels. Ze richtte het zwaard op Asuna. "Ja ik heb dit harnas bij Hickles & Grorrick gekocht, problemen mee?" zei ze bedreigend en diep in haar ogen zaten twinkelingen die bloed wouden.

Onderwerp: Re: // Blunt. ma okt 22, 2012 4:24 am

‘Hij heet Bison,’ antwoordde het meisje. Ze leek een beetje verbaast, maar Asuna wist niet waarom. Het was toch niet gek om te antwoorden? Of had ze een hele gekke vraag gesteld? Op Asuna’s tweede vraag wou de eigenares van Bison net antwoorden, toen ze zich wegdraaiden en begon te giechelen. Wat? Grappig? Het gegiechel ging over in lachen en voor ze zichzelf tegen kon houden, stond ze dubbel gebogen en lachte ze gierend, met tranen die over haar wangen biggelde. Asuna stond perplex. Was het echt zo grappig? Of was er een andere reden dat ze zo moest lachen? Asuna keek even naar het paard Bison om te kijken of hij iets geks deed, maar zijn ogen rustte met slechte bedoelingen op Asuna’s dunne vingers. Het meisje sloeg haar hand voor haar mond, maar het hield haar gelach niet tegen, het dempte ze alleen een beetje. Ze lachte minstens vijf minuten, terwijl Asuna stokstijf stond te kijken. Dit meisje... Zij kon niet iemand opengereten hebben! Eindelijk stopte ze. Ze hield haar hand in haar zij om een steek tegen te gaan, en haar gezicht was betraand. Er stond een grote grijns op haar gezicht waardoor ze er plotseling veel knapper en jonger uitzag. De lach haalde echter niet haar ogen, die nog steeds kil waren. ’Je hebt gelijk, bedankt,’ zei ze na een giechel. Ze liep de winkel in, en kwam er vrij snel weer uit. Asuna, die haar rug naar de winkel gedraaid had om even hallo te zeggen tegen een klasgenoot, voelde een tikje op haar schouder. Ze keek om naar een vriendelijk grijnzende meid. Ze wou net teruglachen toen haar gezicht plotseling veranderde. Haar glimlach was als sneeuw voor de zon gesmolten, en haar ogen die zachtjes getwinkeld hadden, stonden nu weer 100% kil. Ze richtte een zwaard op Asuna, die achteruit sprong en het handvat van haar eigen zwaard ook gealarmeerd vastpakte. Hoe kon ze nu opeens weer zo kil zijn? En die ogen... Ze had precies dezelfde blik in haar ogen als haar paard had, maar bij dit meisje wist Asuna zeker dat ze niet veel goeds in zin had. ’Ja, ik heb dit harnas bij Hickles & Grorrick gekocht, problemen mee?’

Haar ogen schreeuwde gewoon om bloed. Ze wou weer iemand openrijten, om bloed te zien. Fantastisch. Plotseling merkte Asuna dat ze alle verhalen over dit meisje geloofde. Die blik kon je niet vervalsen, ze was echt een duivel. Asuna keek haar een beetje oppassend aan. Als ze nu haar zwaard zou trekken zouden ze sowieso een gevecht krijgen, en dit meisje had twee zwaarden. Asuna was een van de snelste in haar jaar, maar ze kon twee zwaarden die bestuurd werden door iemand een jaar hogen waarschijnlijk niet aan. Ze zat niet te wachten op een stel vingers, oren of neuzen minder. Daarom zette ze nog een stap achteruit, en zei ze zachtjes: ‘Nee, totaal geen problemen mee. Het was gewoon fijn om te merken dat ik niet de enige ben wiens organen belangrijk zijn voor me....’ Het was een beetje verwijtend, en Asuna gaf haar een uitbrander. Stom kind, nu zou ze denken dat je haar uitdaagt! ’Ik... moet gaan. Mijn les begint bijna, en ik ben niet het type dat te laat komt.’ Hé, opnieuw die vervelende verwijtende toon! Ze zette een paar stappen naar achter, keek een beetje schattend naar ‘The Vampire’, en draaide zich toen om, om met haastige stappen terug naar de school te lopen..

Onderwerp: Re: // Blunt. ma okt 22, 2012 8:57 am

Het meisje was een stap naar achter gesprongen en had haar hand op het handvat van haar eigen zwaard. Rukea's ogen stonden nog steeds kil en haar zwaard was nog steeds gericht op Asuna. Die leek te weten waar ze aan toe was. Ze wou geen gevecht en stribbelde wat terug. ‘Nee, totaal geen problemen mee. Het was gewoon fijn om te merken dat ik niet de enige ben wiens organen belangrijk zijn voor me....’ zei Asuna zacht, maar op een verwijtende toon. Een korte twinkeling van woede schoot door Rukea's haar ogen en ze zette een paar stappen naar voren waardoor ze nu vlak voor Asuna stond. Haar zwaard had ze nog steeds in haar hand en kwam nu bijna tegen Asuna's arm aan. ’Ik... moet gaan. Mijn les begint bijna, en ik ben niet het type dat te laat komt.’ zei Asuna met opnieuw de verwijtende toon. Rukea's ogen stonden nu woedend, Rukea liet het even toe hoe Asuna Rukea nog even aan keek en vervolgens zich omdraaide en weg liep. Maar daarna schoot ze uit, op het laatste moment hield ze zich nog tegen. Haar zwaard wilde echter niet luisterde en ging toch langs de arm van Asuna waar nu een klein sliertje bloed uit druppelde. Rukea's drang voor bloed nam toe, maar rende niet achter Asuna aan, waar het 'heilige' bloed uit droop. Nee, inplaats daarvan bracht Rukea haar eigen hand naar haar mond en beet er zachtjes is. Maar hard genoeg om een paar druppels bloed in haar mond te voelen. Bison was inmiddels naast haar gaan staan en zo keken ze samen naar Asuna, die terug liep naar school. Totdat Rukea zich opeens besefte dat ze niet meer geschorst was en ook naar school moest. Met een soepele beweging sprong ze op Bison en vervolgens galoppeerde ze Asuna voorbij. Toen ze Asuna inhaalde keek Rukea voor de laatste keer Asuna aan en haar lippen maakte de volgende woorden zichtbaar; Ik krijg je wel. Toen ze wist dat die worden goed over waren gekomen, zorgde ze ervoor dat Bison harder ging en spurtte ze er samen vandoor richting school, haar eerste dag.

~END~