helloow Sis! -Jenica&Iana-

Jinshoa wreef in haar ogen. Ze had niet goed geslapen, en was laat naar bed gegaan. ze liep naar de spiegel waar haar kam lag, en kamde haar haar snel door. Zo snel ze kon trok ze wat kleren aan, en rende naar buiten. Jinshoa stopte even om op adem te komen. Ze steunde op haar knieen, en hijgde even uit. Toen rende ze weer verder, en eindelijk was ze er. ''Jen?'' Riep ze, want ze wist dat Jenica om deze tijd altijd hier was. Opeens herrinerde haar maag zich aan haar honger. Snel pakte ze uit haar tas een brooddoos, met daarin een boterham. Snel nam ze een hap, en ging ze in het felgroene gras zitten. Jinshoa zuchtte even, en nam nog een hap van het brood. Opeens hoorde ze achter zich iets. Snel keek ze om, en daar stond Jenica...

-sorry heel kort-

''Boeeh!!'' hoorde ze achter zich. Jinshao schrok zich kapot, en verslikte zich in haar boterham. Na een stuk of 4 hoestbuien keek ze naar Jenica, en zag haar in het gras liggen. Ze plofte naast haar zusje, en keek naar de wolken. Jinshao legde haar handen onder haar hoofd, en deed genietend haar ogen dicht, ze was bijna in slaap gevallen toen Jenica iets zei: ''Zeg eens zus, kan jij het al een beetje vinden op deze school?'' ze keek naar haar zus, en dacht even na. ''Ehm... Nou...'' Begon ze nog nadenkend. ''Ik moet nog wennen, maar vrienden maken is toch lastig... Gelukkig heb ik jou'' Zei ze glimlachend. Ze keek weer naar boven, en werd even verblind door de felle zon. Jinshao ilde haar hand op, en hield hem voor de zon. ''Heb jij al vrienden?'' Vroeg ze aan haar zusje.


ik zit op ipad xD

Ze zag hoe Jenica een grassprietje uit het gras plukte, en ermee begon te spelen. Jinshao deed hetzelfde. Ze dacht even na. Zelf had ze ook niet echt mensen ontmoet. Alleen Tissa, en dat meisje vond ze wel aardig. Waarschijnlijk vond Jenica hetzelfde. ''Nee, ik heb wel één meisje ontmoet, Rukea was haar naam, ik vond der een beetje eng..'' Verbaast keek Jinshao om, en ze zag dat haar zus verstijfde. ''Was ze zo eng?'' Vroeg ze verbaasd. Hoe kon een leerling nou zo eng zijn dat je er nu nog van zou verstijven. ''En hoe zit het met Tissa? Dat ene meisje dat we ontmoet hebben op het Halloweenfeest? Ik vond haar superaardig'' Zei het meisje terwijl ze naar de wolken keek, en genoot van de zon die op haar hele lichaam scheen.

-OMG STOMME POST XD-

The Vampire.. The bloodsucker.. Zo werd het meisje met de zwarte warrige haren die eindigde in twee dunne vlechtjes en met de knal rode heldere kille ogen genoemd. Haar echte naam was Rukea, maar ze was meer bekend bij haar bijnamen. Het was ook allemaal haar eigen schuld geweest. Ze herinnerde de dag nog, het was op haar netvlies gebrand. Het was een normale dag, alleen toch anders dan normaal. Rukea was altijd al anders geweest dan andere, dat kwam voornamelijk omdat ze een obsessie had met bloed. Op een dag kon ze zich niet meer inhouden en viel ze een jongen aan met 1 van haar zwaarden die normaal veilig op haar rug waren vast gebonden. De jongen liep een paar zware verwondingen op en met moeite konden de leraren haar tegen houden. De gevolgen daarvan waren dat ze 6 maanden werd geschorst en dat ze de bijnamen kreeg. Nu was ze net twee weken terug, maar in die twee weken had ze al 2 leerlingen doodsbang gemaakt en 1 leerling alweer aangevallen.

Rukea zuchtte, terwijl ze haar zwarte leren laarzen ,die met riempjes versierd waren , aan deed. De twee zwaarden op haar rug kletterde heen en weer terwijl ze naar haar trouwe zwarte paard Bison liep. Ze aaide hem kon over zijn neus en zwaaide zichzelf toen soepel over de rug van Bison heen, zodat ze op zijn rug zat. Ze nam de teugels in handen en met de hakken van haar laarzen spoorde ze Bison aan om te gaan rennen. Het zwarte harnas dat haar borst beschermde kletterde heen en weer, even als haar doodskop hangertje dat aan haar rood, zwart, geruite rokje zat. Haar vingerloze handschoen zaten om haar handen en hielden de teugels stevig vast. Haar warrige vlechtjes vlogen naar achter door de ruwe koude wind die in haar gezicht sneed. En haar rode ogen keken kil naar voren.

Een groen uitgestrekt grasveld verscheen in het zicht en Rukea voelde meteen dat er meerdere mensen waren. Ondanks dat liet Rukea Bison niet stoppen. Toen twee meisjes in het zicht verschenen liet ze hem dan toch uiteindelijk stoppen. Bison steigerde een keer, en stopte toen trouw. Met een soepele beweging sprong ze van Bison af en knoopte hem aan een boom zodat hij niet weg kon gaan. Rukea liep naar de twee meisjes toe, die leken kalm te relaxen in de zon. Toen Rukea bijna bij de meisjes was aangekomen keek één van de meisjes om en zei: "Hey" Rukea herkende het meisje meteen. Het was het meisje die net nieuw was en die ze al een keer de stuipen op het lijf had gejaagd. Rukea bleef kil naar het meisje kijken en zag achter het meisje een iets ouder meisje staan. Ze richtte zich weer op het meisje die jonger was. "Jij..." zei Rukea zacht, helder en kil. Haar handen hingen langs haar lichaam, maar konden elk moment vliegensvlug de zwaarden pakken die op haar rug vastgebonden waren.

[le me jumps erin >D]

''Je hebt gelijk, ze is erg aardig.'' Zei haar zus terwijl ze weer een sprietje uit het gras trok. ''Straks pluk je het hele veld leeg'' Zei Jinshao lachend. ''Je moet haar zelf maar eens ontmoeten, je zult begrijpen wat ik bedoel, er schuilt echt iets achter dat mens. Rrrr.. Ik krijg er de rillingen van'' ''Dan ontmoet ik haar liever niet'' Gaf ze antwoord, terwijl ze net als Jenica rechtop ging zitten. Opeens draaide haar zusje zich om, en zei iets: ''Hey'' Jinshao volgde haar blik, en zag een meisje met zwart haar, rode ogen, en een steigerend paard. Angstig keek Jinshao naar haar. Zou dit het meisje zijn waar haar zusje het zojuist over had?'' "Jij..." Zei ze kil. ''Ga toch weg!'' Riep Jenica terwijl ze dichter tegen Jinshao aankroop. Ze zag dat er een traan over haar wang liep. Haar ogen krompen zich tot spleetjes, en Jinshao stond op. ''Waar ben jij.. zo.. zo.. Zo anders?'' Zei Jenica langzaam. Boos stapte Jinshao op het meisje af. Haar angst was weggesmolten als sneeuw voor de zon. Ze kwam steeds dichterbij tot haar gezicht vlak voor die van het wildvreemde meisje stond. ''Niemand.. ik herhaal niemand maakt mijn zusje aan het huilen'' En in een flits haalde ze een dolk uit haar schoudertas. 'Die heb ik bij me voor zulke gevallen' Dacht ze in zichzelf.

Het meisje draaide zich om naar haar zus en kroop dichter tegen haar aan. ''Ga toch weg!'' zei ze. Rukeas ogen werden even groter van verbazing, ze had volgens haar niet veel bijzonders gedaan. Ach wat, haar ogen stonden weer kil, ze had vast wat geruchten gehoord. Het arme kind moest zeker nu erg bang zijn, terwijl Rukea niet dat erg is. Toch? Het oudere meisje stond op, terwijl het andere meisje zich weer tot Rukea draaide, maar naar het gras staarde in plaats van in Rukeas koude rode ogen keek. ''Waar ben jij.. zo.. zo.. Zo anders?'' zei het meisje. Rukea zuchtte. "Als ik het wist, zou ik het je vertellen," mompelde ze. Achter haar liep intussen het oudere meisje naar haar toe, duidelijk boos. Rukea rolde kort met haar ogen. Dat meisje moest echt uitkijken. Het meisje bleef vlak voor Rukea staan. ''Niemand.. ik herhaal niemand maakt mijn zusje aan het huilen'' zei het meisje en haalde in een flits een dolk tevoorschijn. Even fronste Rukea, huilde ze? Het meisje leek Rukea erg aardig, maar Rukea was die tijd een beetje aangebrand geweest omdat dat haar eerste schooldag weer was , sinds ze terug was gekomen van haar schorsing.

Rukea keek naar de dolk en voordat het andere meisje iets kon doen pakte ze de twee zwaarden van haar rug af en richtte de rechter op haar. De zwaarden waren vlijmscherp en liepen in een boog, met aan het einde een ringetje. "Meisje.." begon Rukea zachtjes, maar beangstigend. "Ik vind het al heel wat dat je een dolk naar me toe durft te richten, maar weet goed je plaats..." ging Rukea verder en haar kille rode ogen gericht op het meisje. Zou ze het gerucht zelf vertellen? Waarom niet? Anders moest misschien weer een medeleerling aanvallen. "Ik ben een leerling uit de 6e klas van de stroom vechtsport. Ik ben er in getraind om mezelf te verdedigen, maar weet ook goed hoe ik mensen moet vermoorden. Als je bewijs wilt, vraag maar uit de jongen uit klas 7 uit de kunst stroom. Zijn naam is Jake. Hem heb ik ooit een keer aangevallen en weet je waarom?" Haar ogen veranderde en een duivelse blik kwam op haar gezicht, een creapy lach verscheen rond haar mond. "Omdat ik bloed wou zien..," zei ze en keek het meisje recht in haar ogen aan. Langzaam bracht ze haar linkerhand naar haar mond en beet zachtjes in haar wijsvinger, maar net genoeg om wat bloed te krijgen. Het sijpelde er langzaam uit. "The vampire, dat is mijn bijnaam," zei ze, terwijl ze aandachtig naar het bloed keek dat naar beneden gleed. Maar ze zag nog elke beweging die het meisje deed, een onverwachtse aanval zat er niet in. "Mooi is het niet? Rood.. Net zoals mijn ogen..," zei ze en keek weer naar het meisje. Ze opende haar mond en bracht langzaam haar vinger naar haar mond. Ze stak haar tong uit en likte het bloed van haar vinger af. Haar ogen werden van duivels opeens weer bloed serieus. "Eén verkeerde beweging, en je zal het zelfde lot krijgen als de jongen," sprak ik met een heldere, waarschuwende en beangstigende stem.

^"Als ik het wist, zou ik het je vertellen," Mompelde ze. Het vreemde meisje keek naar mijn dolk, en pakte haar zwaarden die op haar rug waren gebonden. Ik slikte even, maar gaf niet toe. ''Meisje.." Begon ze op een dreigende toon. "Ik vind het al heel wat dat je een dolk naar me toe durft te richten, maar weet goed je plaats..." Ik vernauwde mijn ogen tot spleetjes, en hield elke beweging die zij maakte scherp in de gaten. "Ik ben een leerling uit de 6e klas van de stroom vechtsport. Ik ben er in getraind om mezelf te verdedigen, maar weet ook goed hoe ik mensen moet vermoorden. Als je bewijs wilt, vraag maar uit de jongen uit klas 7 uit de kunst stroom. Zijn naam is Jake. Hem heb ik ooit een keer aangevallen en weet je waarom?" Een duivels glimlachje krulde haar mond. Ik keek haar een moment verbijsterd aan, maar herstelde me weer. "Omdat ik bloed wou zien..," Ging ze door. ze bracht haar vinger naar haar mond, en beet er zachtjes in. En klein streepje bloed liep over haar hand. Ik keek haar vol afschuw aan. "The vampire, dat is mijn bijnaam," ''Dat ben je inderdaad'' Spuugde ik. "Mooi is het niet? Rood.. Net zoals mijn ogen..," Ik trilde een beetje van angst, maar vermande mezelf. "Eén verkeerde beweging, en je zal het zelfde lot krijgen als de jongen," sprak ze met een heldere, waarschuwende en beangstigende stem. Ik zette snel een stap naar voren, en stak mijn dolk naar haar toe. Dit zou een gevecht worden van leven tot dood. Ik zette nog een stap dichterbij, en probeerde haar bij haar arm of schouder te raken.