Just don't walk in my way!!

Onderwerp: Just don't walk in my way!! ma okt 22, 2012 9:14 am

Langzaam slofte ik naar binnen. Mijn zwarte hoge laarzen, die eigenlijk te groot waren, sleepte ik over de grond heen. De zwarte muts met zwart bond zat zoals gewoonlijk over mijn licht blonde haren heen. Mijn blauwe ogen keken verveeld naar voren en mijn hand zaten in de zakken van mijn, waarschijnlijk, ook te grote zwarte vest. De mouwen van het vest waren bedekt met rode als zwarte strepen. Het vest was open geritst, met daar onder mijn lievelingsshirt, de doodskop op mijn shirt was bedekt met zwarte en rode kristalletjes. Ik had een strakke zwarte broek aan met twee riemen, één rode riem en één zwarte riem. De riemen hingen losjes om mijn heupen en hadden eigenlijk geen nut. Ze waren meer om het plaatje compleet te maken. Mijn strakke broek hield al snel op, het was een korte broek. In mijn laarzen zaten mijn voeten die hoge stockings aan hadden. De stockings kwamen tot over mijn knie en raakte net niet het korte broekje zodat er nog een klein stukje gladde been te zien was. De stockings werden omhoog geholpen met kleine zwarte riempjes die strak om mijn slanke benen zaten. De stockings hadden zwarte en rode strepen, net zoals mijn vest. Ik had twee ringen om, één een behoorlijk grote die opviel, het was een doodskop met rozen als ogen. Die had ik om mijn middelvinger, om mijn ringvinger had ik een roze ring, die zich als het ware om mijn vinger was gewikkeld. Ik had twee kettingen om, een brede band met een kruis eraan die strak om mijn hals zat. Een andere langere ketting bungelde tot ongeveer mijn navel, waar ook een met diamant belegde kruis aan hing.

Daar stond ik dan. Ik, een tien jarig meisje voor het eerst op de academie waar ze van droomde, maar nooit echt aan toe gaf. Met zogenaamde verveelde ogen keek ik naar voren. Mensen die groter, veel groter, dan haar waren vlogen alle kanten op. Ze vlogen voorbij alsof ze achterna werden gezeten door een haai, or something like that. Ik rolde met mijn ogen en volgde een meisje met mijn ogen die net een stapel boeken had laten vallen. Ik grinnikte zachtjes, wel onhoorbaar, ik was net nieuw hier en je wist nooit wat voor mensen je hier zou tegen komen. Ik had nog geen stap gezet en bleef veilig met mijn rug tegen de muur aan staan. Als ik een stap naar voren zou zetten zou ik geheid onder gelopen worden door die lange slungelige benen. Niet dat ik klein zijn erg vond, ik kon doen als of ik een hulpeloos meisje was en kon zou iedereen beïnvloeden. Maar toch, ik werd er soms ook voor aangezien als het niet mijn bedoeling was. Dan slingerde ik een stomme opmerking naar die gene en liep dan stampvoetend weg. Just a little kid. Ja, misschien was ik dat ook. Een bel ratelde en opeens waren alle leerlingen in de klas lokalen verdwenen. Verbaasd en misschien wat opgelucht keek ik de lege hal rond. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen om er zeker van te zijn dat het niet gewoon een hallucinatie was. Ik haalde langzaam mijn schouders op en keek naar de twee gangen. In mijn linkerhand had ik mijn zwarte tas met rode buttons vast. Ik zuchtte geïrriteerd, waar was het lokaal van de rector? Those darn people! Waarom gaven ze mij geen plattegrond ofzo? Of wacht, volgens mij heb ik er wel 1 gekregen, maar ben ik die vast vergeten of kwijt geraakt, zoals gewoonlijk. Ik dacht er verder niet meer over na en liep toen de linker gang in. In de gang waren vier deuren, maar twee grote deuren die bij mij meteen opvielen. Nieuwsgierig, zoals altijd, duwde ik de deuren open. Het was een grote zal met tafels en stoelen, waar zo te zien werd gegeten. Het was nu verlaten. Maar waarschijnlijk zat het tijdens lunch tijd, ontbijt en diner stampvol. Nieuwsgierig zette ik een paar stappen in de grote zaal. Ik keek naar links. Waar een automaat stond, mijn maag knorde en het water liep me in de mond van het zien van die lekker chocolade repen. Ik wou me er heen draaien totdat op eens iets of iemand tegen me op botste. Ik voelde iets nats om me belanden en zag via mijn ooghoek een dienblad vallen. Ik voelde een stroom van scheldwoorden mijn mond in komen en deed geen moeite om ze tegen te houden. "Geesh, kan je niet uit je doppen kijken! You butch! Als je nou eens een bril nam, hoe zou dat zijn?! Of ben je te bang dan uitgelachen te worden?! Nou maak je maar geen zorgen, of je nou een bril draagt of niet, met jouwn lelijke kop wordt je toch al verrot gelachen. Het valt me op dat je hier nog durft rond te lopen, met die kop van jouw! Als ik jouw was zou ik-" Ik stopte mijn stroom beledigingen plots toen ik zag wie het was. Een jongen, gerust meneer zeggende, hij was rond de twintig jaar en was hier vast en zeker geen leerling. Ik keek niet verontschuldigend de meneer aan, maar sloeg mijn armen over elkaar heen en keek de meneer uitdagend aan.

Onderwerp: Re: Just don't walk in my way!! ma okt 22, 2012 10:06 pm

In een simpele beweging sprong ik de trapleuning op. Even keek ik nog of iedereen al naar de les was. De gangen die ik zag stonden er akelig leeg bij, maar het 1e lesuur was net begonnen. Man wat ben ik blij dat we allemaal gewoon beginnen met het 1e lesuur. De leerlingen dan, de leeraren hadden andere tijden. Zoals ik vandaag had. Heerlijk als je pas na de middag hoeft te beginnen. Waarom ik er dan nog zo vroeg uit ging? School werk dat ik moest voorbereiden. Ik rolde met mijn ogen voordat ik mezelf afzette en de trap leuning af gleed. Ik zat nog wel in mijn pyjama. Waarom zou ik me nu al gaan omkleden? Niemand zou me toch zien. Zeker als ik me gedeisd hou in de kantine. Terwijl mijn haren door de snelheid onder mijn band vandaag gingen merkte ik niet dat ik al beina bij het einde was van de leuning. nog voort ik mezelf kon afremmen viel op de grond. Er luide klap was het niet, maar wel luid genoeg om de leerlingen in het lokaal voor mij optie laten kijken. Velen schon in de lach, maar wat verwacht je dan ook van een van de hoofd meesters.ik trok een glimlach terwijl ik over mijn kont wreef. De leerlingen werden door hun lerares weer naar de les geroepen wat mij tijd gaf om weg te komen. Ik krabbelde overeind en rende naar de kantine toe. Ik duwde beide klapdeuren open en stroomde naar al het eten toe. Food! Mijn maagpijn van zich horen en begon mijn hersenen over te nemen. Al het in aangetaste eten dat warm werd gehouden voor de middag en leeraren die nog moesten ontbijten. Het water liep me in de mond bij het zien van al het lekkers.misschien steeg de geur van het eten naar me kop maar alles wat ik zag kreeg een gloed en sterretjes begonnen voor mijn ogen te dansen. Ik wilde alles pakken en het hier al in me mond stoppen maar ik moest natuurlijk het voorbeeld geven. Alsof ik iest wilde gaan stelen keek ik om me heen. Waarna ik met mijn ene hand een bord pakte en met mijn andere een dienblad. Met beide handen begon ik eten op mijn bord te gooiden terwijl ik er maar naar bleef staren. Het ontbijt mocht dan altijd hetzelfde zijn maar het middag eten was geweldig! Met een vol bord en een glas drinken liep ik tevreden richting een tafel. Vanuit mijn ooghoek zag ik een snoep automaat staan. Misschien kan ik daar ook nog wel iets lekkers uit halen. Ik draaide me om richtingen automaat totdat ineens een meisje voor me stond. Hu? Een meisje. Maar de lessen waren toch al begonnen?

Alles dat op mijn dienblad lag vloog door de lucht en viel neer op de grond. Als een zielig kind dat geen ijsje na het eten mocht keek ik naar alles. Mijn eten.... Het meisje had ik er ook niet zo blij mee gemaakt. Ik herkende een deel van mijn eten op háár shirt. "Geesh, kan je niet uit je doppen kijken! You butch! Als je nou eens een bril nam, hoe zou dat zijn?! Of ben je te bang dan uitgelachen te worden?! Nou maak je maar geen zorgen, of je nou een bril draagt of niet, met jouwn lelijke kop wordt je toch al verrot gelachen. Het valt me op dat je hier nog durft rond te lopen, met die kop van jouw! Als ik jouw was zou ik-" het meisje stop ineens en keek me aan. Ik verwachte een bloed die duidelijk sorry zou zeggen maar kreeg een brutale blik tegen me aan gegooid terwijl het meisje me uitdaagde met haar ogen. Ik boog vooruit zodat ik op dezelfde ooghoogte als het meisje zat. Ik herkende haar, haar formulier. Ze was 10 jaar en had zichzelf ingeschreven voor mijn vakken. ik had haar karakter eens doorgenomen en wist dat ik op haar zou moeten letten. "een bril zou bij mij wat vreemd staan zoals je al zei." ik hield mijn ooglapje met een hand vast en deed hem omhoog terwijl er een glimlach rond mijn gezicht sierde. Achter het lapje was roze vlees te zien. Het was niet hol, zoals velen denken. Het was gewoon weer opgevuld met vlees dat er altijd al zat. "misschien zal een lens een goed idee zijn, of niet?" ik stond weer recht op. "of misschien moet ik niet meer zo verslaafd zijn aan eten. Als je ziet hoeveel er nu op de vloer licht. Ik deed mijn ooglapje weer voor mijn oog. Met mijn goede oog-beter gezegd, enige oog.- keer ik het meisje aan. Namida herinnerde ik mezelf nog."moet Jemeniet in de les zitten namida?" vroeg ik terwijl ik mijn bord en dienblad pakte. Mijn slag was ene diggelen gevallen en mijn eten moest ik opnieuw pakken. Ik zuchtte terwijl ik naar de automaat liep. Ik gooide wat munten in de automaat en liet er twee melk chocolade repen uit vallen. Een voor mij en een voor namida. Ik kon haar maar beter niet als vijand krijgen. Dan zou ik zelf nog ergere problemen met haar krijgen. En zelf denk ik dat ze ook wel vat wat kattenkwaad houd, net zoals ik. Met de twee repen in mijn hand liep ik naar het meisje toe. Ik bood er een aan. Ik hield mij hoofd schuin en let een glimach zien.

Onderwerp: Re: Just don't walk in my way!! di okt 23, 2012 12:10 am

Toen ik naar de 'meneer' keek viel me zijn ooglapje meteen al op. Ik vertrok geen spier en bleef uitdagend de meneer-ooglap aan kijken. Híj was in de fout gegaan! Ik stond hier alleen maar! Ik wou gewoon een chocolade reep, ook al heb ik geen geld. Ik heb zo mijn trucjes om die dingen eruit te krijgen. Misschien leek ik er niet op, maar ik had behoorlijke vecht kunsten voor een tien jarige. Eigenlijk wou ik ook sport doen, maar ik weet dat mijn moeder dat niet graag had, dus heb ik voor kunst gekozen, waar ik uber slecht in ben. Het zou me verbazen als ik het eerste jaar zou halen. "een bril zou bij mij wat vreemd staan zoals je al zei." begon meneer-ooglapje. Hij hield zijn hand op zijn ooglapje en deed die omhoog, terwijl een grijns op zijn gezicht af te lezen was. Roze vlees zat achter het ooglapje en zelf ik moest even slikken en m'n best doen om mijn uitdagende blik vast te houden, maar met een beetje moeite lukte dat goed. "misschien zal een lens een goed idee zijn, of niet?" zei hij en ging weer recht op staan. Ik wist dat ik niet eeuwig boos op hem kon blijven, maar ik had mijn houding nog steeds niet veranderd. Eerst maar eens excuses. "of misschien moet ik niet meer zo verslaafd zijn aan eten. Als je ziet hoeveel er nu op de vloer licht." zei hij en deed zijn ooglapje weer voor het roze vlees, waar eerst een oog had gezeten. Ik grinnikte zachtjes. Ik wierp even een blik op de grond, waar al het eten nog verspreid lag. Het was inderdaad veel, zelf voor een volwassenen. En toen keek ik naar mijn kleren, ze zaten onder het eten, voor al mijn lievelingsshirt zat er onder. Met drap waarvan ik niet wou weten wat het was. Mijn grijns verdween van mijn gezicht en ik wierp een woedende blik op de meneer-ooglap. Ik wou opnieuw een stomme opmerking naar hem toe smijten maar hij was me voor met praten. ."moet Jemeniet in de les zitten namida?" ik keek verbaasd op en mijn woeden ebde weg. Wie was die gast? Hij was geen normale leraar, misschien iemand die in de kantine werkte of bij de administratie? Maar misschien was hij daar te jong voor. Ongelooflijk, zo jong en dan al je leven verknalt door leraar te worden. Ik schudde lichtjes met mijn hoofd. Opeens kwam er een chocolade reep in mijn zicht. Ik keek op en zag de meneer-ooglap met een glimlach de chocolade reep aan mij aanbieden. Mijn maag knorde opnieuw en ik voelde hoe ik een beetje rood werd. Ik gritste de reep uit zijn hand en knikte even dankbaar naar hem. Ik scheurde het folie er vanaf en nam gulzig een hap. Ik had nog nooit zo genoten van chocola, wanneer was de laatste keer dat ik wat lekkers heb gehad? Twee maanden geleden, toen ik nog thuis woonde en niet op mezelf. Ik verslikte me bijna bij het denken aan mijn moeder en vader, maar ik kon het tegen gaan. Om te voorkomen dat ik hier erg sentimenteel werd begon ik maar weer de uitdagende blik te geven naar de meneer-ooglap. "Als je het zo graag wilt weten, meneer ooglap. Ik ben op zoek naar het kantoortje van de hoofd meester. Ik moet met hem wat bespreken wat jouw geen zak aan gaat!" het laatste schreeuwde ik haast en mijn ogen stonden inmiddels ook al woedend. Ook al was het niet helemaal eerlijk, meneer-ooglap had het geprobeerd goed te maken door de chocolade reep en toch deed ik weer lekker gemeen. Ach ja, de eerste de beste krijgt de wind van voren. Mijn maag knorde opnieuw en woedend nam ik opnieuw een hap van de chocolade reep, wat er vast meer schattig uit zag dan duivels.

Onderwerp: Re: Just don't walk in my way!! do okt 25, 2012 6:48 am

vanaf hier hoorde ik de maag van het meisje knorren. ik grinnikte terwijl ik mijn chocolade reep opende. op dit soort momenten wilde ik echt dat ik mijn haar niet vast had gemaakt. ik kon daar wat vooruit buigen met mijn hoofd en dan zo'n mysterieuze schaduw op mijn gezicht toveren. en dan vooral een krankzinnig golden aan de grinnik geven. oowwh wat houd ik daar van! terwijl ik van de chocolade reep peuzelde was het meisje schrokkend aan haar reep begonnen. was ze zo gek op chocola of had ze echt honger?ik trok een wenkbrauw op terwijl ik rustig keek hoe ze at, of eerder vrat. het meisje verslikte zich in een stuk chocolade maar redde zichzelf nog voordat ik ook maar 1 vinger naar haar kon uitsteken. direct nam ze haar uitdagende blik weer aan en opende ze haar mond weer. misschien voor een bedankje? "Als je het zo graag wilt weten, meneer ooglap. Ik ben op zoek naar het kantoortje van de hoofd meester. Ik moet met hem wat bespreken wat jouw geen zak aan gaat!" nope, geen bedankje. namida weet nog niet zo goed wie hier de hoofdmeesters zijn. er stond namelijk nu eentje voor haar. zelf leek het meisje haar zinnen toch wat vreemd te vinden, wat ze ook waren. je kan namelijk wel een beetje respect voor de gene die voor je staat. hopelijk voor haar kwam ze niet te vaak bij mij terecht, dat zou dan niet zo goed voor haar zijn. en ook niet voor haar moder, diie haar zou graag op het kunst deel wilde. wel kan ik misschien gaan proberen of ze een weekje me wag draaien met een vecht kas. maa rals alles het zelfde blijft blijft ze lekker gezellig bij mij. hoe zou Mr. Jinx gaan reageren als ze vaak bij hem op bezoek komt? ik denk veel minder aardig dan bij mij. nou denken, ik denk eerder weten. kinderen die vol kattenkwaad zitten hebben geluk dat ze mij hebben gekozen. i'm the happy one here. meteen dacht ik weer aan mijn vak van vanochtend. en vooral aan de kinderen die me toen zagen. even gniffelde ik waarna ik weer serieus werd. meneer ooglap zal even streng worden tegen mevrouw grootbek.

''dus mevrouw groot bek. u bent opzoek naar de hoofdmeester? zoek niet verder want hier ben ik! Mr. Dalon, hoofdmeester van het kunst gedeelte!'' triomfantelijk zwaaide ik met mijn armen in de lucht, draaide een rondje en stond met een creepy glimlach voor namida.ik plofte naar achteren en kwam -met een beetje geluk van het voedsel dat op de grond lag- op de bank achter mij terecht. ik legde mijn armen over mijn knieen heen en haalde de band van mijn hoofd af. mijn haar viel in puntige lokken naar beneden wat mij die mysterieuze schaduw gaf. ''zo, om wat trap lopen te voorkomen, waarom wil je me spreken?'' ik keek namida aan waarna ik weer aan mij chocolade reep begon te peuzelen.

flutje D: begin was beter......

Onderwerp: Re: Just don't walk in my way!! do okt 25, 2012 9:08 am

Ik hoorde de meneer gniffelen. Ik zuchtte geïrriteerd en zei verontwaardigt: "Wat?!" ik fronste mijn linker wenkbrauw en sloeg mijn arme over elkaar. Ik haatte het als mensen zonder een reden, in mijn ogen, ging lachen. Dan zou ik graag de reden willen weten. En op dit moment zou ik niet kunnen weten wat zo grappig was aan iemand die je net had uitgescholden en een grote mond had gegeven. Ach wat, deze meneer zag er niet hoogstaand uit en als hij naar de hoofdmeester ging zou ik het onschuldige meisjes stem op zetten en iedereen laten dwingen voor mijn onschuld. Zo simpel was het en zo ging het altijd. Hier door had ik nog nooit straf gekregen en hier door was ze dus nog nooit aangezien als iemand met een grote bek. ''dus mevrouw groot bek. u bent opzoek naar de hoofdmeester? zoek niet verder want hier ben ik! Mr. Dalon, hoofdmeester van het kunst gedeelte!'' zei de meneer triomfantelijk, zwaaide met zijn handen, draaide een rondje en keek me creepy aan. Ik bleef als versteend staan. De meneer ploft naar achter en kwam met geluk op een bankje terecht, hij legde zijn hander knieen heen en haalde de band van zijn hoofd af. Zijn haar viel in puntige lokken naar beneden wat hem die mysterieuze schaduw gaf. Ik vertrok geen spier en ik had nog niet geknipperd sinds hij het had gezegd. ''zo, om wat trap lopen te voorkomen, waarom wil je me spreken?'' hij keek mij aan en begon toen weer aan zijn chocolade reep. Shit! Nu kon ik dus mijn diploma op deze academie wel vergeten. Ik zou terug naar huis moeten, mijn moeder zou zich nog meer zorgen maken en nog depressiever worden. Mijn vader zou me opzoeken en in elkaar slaan en ik zou voor eeuwig thuis moeten leven.

Langzaam draaide ik me om. Ik voelde hoe ik mijn vuisten balde, de chocolade reep die in mijn linker hand zat werd kapot gedrukt door de kracht die ik er op zette. Ik voelde hoe mijn ogen prikkelde, maar ik weigerde een traan te laten glijden. Met een geweldige kracht smeet ik de chocolade reep op de grond, die versplinterde in heel veel kleine stukjes. "Fuck," zei ik zachtjes, maar hoorbaar. "Fuck," zei ik wat harder. Ik kromp in een op de grond. Mijn handen schoten in mijn haren. "Fuck fuck fuck fuck fuck fuck!" krijsde ik zo hard als ik kon. Mijn stem galmde wat na in de lange hal, maar daar gaf ik geen aandacht aan. "Fuck it all!" schreeuwde ik, dit keer wat minder hard en mijn stem brak in het midden van de zin. Langzaam stond ik op en draaide me om naar de hoofdmeester. Mijn ogen waren betraand en ik kon met moeite de tranen tegen houden. Alles was kapot gegaan, ik zou terug gaan naar huis en mijn moeder zou zich nog slechter voelen. Ik kon geen woord uitbrengen. Mijn muts hing nog verder over mijn hoofd heen en mijn haren hingen voor mijn gezicht. Ik wist dat ik er niet uit zag, maar zo kon hij de tranen niet zien. Ik durfde hem niet aan te kijken en ik durfde niks te zeggen. Ik bleef stil staan, ik durfde niks te doen, bang dat ik huilen zou uit barsten als ik iets deed. De chocolade lag als verbrokkeld achter me, waar ik nu totaal geen zin in had. Ik bleef maar naar de grond staren zonder te knipperen, mijn leven was verpest, ik kon net zo goed dood gaan,

~Drama xD

Onderwerp: Re: Just don't walk in my way!! zo okt 28, 2012 7:11 pm

Het meisje draaide zich om, waarna ze haar vuisten balde. De chocolade reep bezweek onder de kracht van het meisje, waardoor deze versplinterde. In het papiertje en op de grond. Ik zag hoe ze de versplinterde reep de grond smeet, waardoor deze in nog meer stukjes brak. Had ik iets verkeerds gezecht? Het meisje begon twee maal achterelkaar 'fuck' te schelden waarna ze ineen kroop op de grond. Verbaasd haalde ik een wenkbrauw op. Oké, ze was duidelijk boos. "Fuck fuck fuck fuck fuck fuck!" krijste namida. Enkele keren hoorde ik haar stem nog door de gang heen galmen waarna ik door mijn knieen zakte. "Fuck it all!" schreeuwde ze, dit keer alleen hoorbaar in de kantine. Het meisje stond op en draaide zich naar mij. Ik stond ook weer op en zag de betraande ogen van het meisje. Hmmm, zonder al die vreemde kleren -niet dat ik er heel normaal bij liep- zou ze een geld model kunnen zijn. Ik denk dat er dan wel wat goede schilderijen kunnen komen met haar erop. Natuurlijk de model van haar gezicht en/of lichaam. Maar toch, je zou haar erin kunnen herkennen. Waarom dit al? Zo veel emotie, hoe ze duidelijk liet zien wat er met haar aan de hand was. Ik hield mijn hoofd schuin en liet een begrijpelijke glimlach zien. Ookal wist ik niet de inhoud van al haar woede. "hè, kopop! Dat je zonet zo tegen mij deed verpest je leven niet." ik draaide mijn hoofd de andere kant op. "of je school."

Wacht eens, ik zou vandaag nog iets gaan uithalen met Mr. Seunghyun. Een grijns verscheen op mijn gezicht. "zeg, je ziet me eruit als iemand die graag anderen pest." zei ik zacht. "nou, ik ook. En ik denk dat je er wel wat van vind als we samen Mr. Seunghyun eens gaan pesten." als namida ja zei dan zat echt goed. Alleen wat zal ik doen? Kat verven heb ik al eens gedaan, schilderij ook, kleding. Misschien weet namida iets beters. Want ja, een man met een lege maag kan niet denken. Ik liep terug naar al het eten en begon weer te watertanden. "maar eerst ontbijt!" riep ik. Ik pakte weer een dienblad en nem deze keer minder. "jij ook wat?" vroeg ik waarna ik een broodje in me mond stopte omdat er al een groot bord met lekkerste mijn dienblad lag

-:3-

Onderwerp: Re: Just don't walk in my way!! wo okt 31, 2012 9:04 am

Ik voelde hoe de depressiviteit erger werd in mij, en zelf begon ik al beelden te verzinnen hoe het waarschijnlijk thuis er aan toe zou gaan. M'n moeder zou weer de hele tijd huilen, mijn vader zo zijn agressie op mijn uiten en ik zou weer schelden en uiteindelijk jankend in mijn bed belanden. Ook zat ik al een zelfmoord plan in mijn hoofd te bedenken, ik bedoel, zonder mij is de wereld er toch veel beter mee van af? Ook al klonk het misschien wat gruwel, zelfmoord, maar ik wist zeker dat niemand mij zou missen. Ach ja, de wereld was wreed, zoals vele zeiden, dus ik hield me aan de spreuk en vond de wereld wreed, net zoals de wereld mij wreed vond. "hè, kopop! Dat je zonet zo tegen mij deed verpest je leven niet." Een stem bracht me uit mijn gedachtes, ik gluurde door mijn haren omhoog. Naar de hoofd meester die net wat had gezegd. Ergens voelde ik me opgelucht, maar zat er geen addertje onder het gras? Voorzichtig hief ik mijn hoofd en keek hem aan. De hoofdmeester draaide zijn hoofd de andere kant op. "of je school." voegde hij eraan toe. Ik veegde de tranen weg met me mouw, wat er waarschijnlijk heel schattig uit zag, maar daar maakte ik me nu niet druk om. Ik vervloekte mezelf er wel even van dat ik zo in het openbaar had gehuild, dat deed ik bijna nooit. Toch maar eventjes de academie rond gaan snuffelen om te kijken naar een eenzaam plekje waar ik mezelf in de pauzes kan bevinden.

Ik zag op het gezicht van de hoofdmeester een grijns verschijnen en ik fronste mijn wenkbrauw. Wat had die nou opeens? "zeg, je ziet me eruit als iemand die graag anderen pest." zei hij zacht. Nu hieven allebei mijn wenkbrauwen zich. Ik keek naar mezelf, wat er waarschijnlijk er raar uit zag. Ik had inderdaad een grote mond, maar daar bleef het vaak bij. Ook al vond ik een geintje op zijn tijd wel leuk. "nou, ik ook. En ik denk dat je er wel wat van vind als we samen Mr. Seunghyun eens gaan pesten."
zei hij. Ik fronste mijn wenkbrauw opnieuw en was helemaal mijn depressiviteit vergeten. Wie the fck was Mr, seungisses nog wat? Onder tussen was meneertje-vreetzak, al terug gelopen naar het buffet en pakte opnieuw wat eten. Ik rolde kort met mijn ogen, waarbij de verkruimelde chocolade reep bij mij in het zicht kwam. Ik kreeg een schuld gevoel, die meneer had zijn geld er aan uit gegeven en ik had het verspild. Ik zuchtte kort en keek op toen meneer iets mompelde van 'jij ook wat?' Vervolgens zag ik hoe hij een broodje in zijn mond propte, terwijl zijn bord ook al niet meer zo leeg was.

Ik slofte naar het eten toe en mijn maag begon wild te knorren van het zien van al dat eten. Ik keek mijn maag geïrriteerd aan maar wist dat het niks zou helpen. Just like always. Mijn oog viel op een stuk chocolade taart, ik likte mijn lippen kort af. Ik denk dat ik mijn jaar hier helemaal ga vol proppen met allemaal lekkere zoetigheden. Het was al zo lang geleden dat ik wat heb gehad. Ik pakte een klein bordje en schoof voorzichtig het punt chocolade taart erop. Zo voorzichtig dat er niks kon gebeuren, ik zou mezelf nooit vergeven als ik het liet vallen. Ik pakte vluchtig een vorkje en een servetje en liep vervolgens naar een lange tafel. Ik plofte, voorzichtig, neer op de stoel en zette mijn chocolade punt neer op de tafel. Mijn ogen stonden hongerig en gretig nam ik een hap. Mijn ogen glunderde en ik genoot van de explosie van chocolade die zich in mijn mond afspeelde, ik had het gevoel dat een engeltje over mijn tong liep. Toen ik uiteindelijk, met veel spijt, het hapje door slikte, richtte ik mezelf weer op de hoofdmeester "Wie is meneer, Seughniesie-dinges-nogwattes?" vroeg ik, terwijl ik mijn vork heen en weer zwaaide terwijl ik de naam probeerde uit te spreken. Wat uiteindelijk niet lukte. Ik ben echt slecht met namen onthouden en dit was ook nog niet eens een gemakkelijke naam. Ik zuchtte, waarom moesten die gassie's nou weer zo'n moeilijke naam kiezen?! Geïrriteerd stak ik een nieuwe hap chocolade taart in mijn mond, maar die irritatie verdween al snel en ik genoot van de chocola.