Don't interrupt me, you moron. (Hanako)

Onderwerp: Don't interrupt me, you moron. (Hanako) vr nov 23, 2012 11:07 pm

Voor de laatste keer wreef ik over de zwarte neus van de zwarte grote hengst, voordat ik hem aan gaf dat hij moest vertrekken. Ik keek nog even toe hoe Bison uit het zicht verdween totdat ik me om draaide naar de grote deuren van de academie. Mijn haar was bovenop rommelig, het eindigde in twee dunne vlechten waar plukjes haar uit piekten. Mijn rode ogen keken kil naar de grote deuren en mijn witte huid viel erg op. Mijn zwarte harnas, die mijn borst beschermde, scheen in het zonlicht. Onder het harnas zat een bijpassend rood shirt. Aan mijn handen zaten vingerloze zwarten handschoenen. Ik had een rood, zwart geruite rokje aan met daar onder zwarte stockings die tot over mijn knie kwamen. Aan het rokje zaten twee kettingen, aan één van die ketting zat een doodskop. Ik had zwarte hoge leren laarzen aan die met riempjes waren versiert. Een wind stak op en streek langzaam mijn gezicht. Ik keek naar binnen in de academie, de leerlingen leken mijn nog niet gezien te hebben. Het zou de vijfde dag zijn dat ik hier weer was. Door een 'incident' was ik voor 6 maanden geschorst en was ik net terug gekeerd. Ik had een jongen aangevallen en bijna vermoord, de leraren konden me nog maar net stoppen. Ik had gebruik gemaakt van de twee zwaarden die op mijn rug waren vast gebonden, ik kon goed met ze overweg. Sinds ik de aanval had gepleegd was mijn bijnaam 'the vampire' geworden. Niet echt iets waar ik trots op was. Maar ja, wie vermoord dan ook bijna iemand om bloed te zien, ik dus. Ik zuchtte en liep toen met een kille blik de entrance binnen.

Ik negeerde alle blikken en liep rechtstreeks naar the grand hall toe. Ik hoorde de mensen achter me rug feluisteren over mij, volgens mij deden ze geen eens moeite om het stil te houden. Ik keek een keer achterom en ze hielden hun mond dicht. Met een iets beter humeur, wat niet van mijn gezicht viel te lezen, liep ik de the grand hall binnen. Ik pakte een dienblad, bord en schepte vervolgens wat eten erop. Ik ging zitten, aan een tafel in een hoekje waar niemand aan zat, en begon langzaam met eten. Ik at een beetje, niet dat ik het echt proefde, zelf hield ik niet van de kantine voedsel en nam het liefste zelf wat mee. Wat ik dan lekker ergens alleen in een lokaal kon opeten, zonder ook maar geïrriteerd werd van al die blikken die op mij gericht werden. Toen ik mijn lunch op had stond ik op en wou mijn dienblad weg leggen. Maar toen weg liep botste iemand tegen mij op. Mijn dienblad viel uit mijn handen en belandde op de grond. Met wat moeite kon ik mijn balans houden en in de handeling om mijn balans te houden, greep ik in een reflectie mijn zwaard en richtte die op de jongen waar ik tegen aan was gebotst. Toen keek het meisje aan, als blikken konden doden, was zij nu mors dood.

Onderwerp: Re: Don't interrupt me, you moron. (Hanako) za nov 24, 2012 4:57 am

Met tegenzin slofte ik naar de Great Hall. ik kwam het liefste zo weinig mogelijk onder de mensen. Ik was nog niet vergeten hoe gemeen die konden zijn. Maar ik had honger gekregen en ik snakte naar een lunch "Black?" mijn stem weerkaatste tegen de muren toen ik mijn kat riep. Gelukkig. Daar was hij. Black trippelde vrolijk op me af en sprong in mijn nek. Dat deed hij altijd. Het voelde aan als een levende sjaal. Voorzichtig zette ik mij in beweging, want als ik de snel zou lopen zou hij van me af vallen. Stilletjes wandelde ik mee met de stroom scholieren. Ik sprong af en toe opzij om slingerende schooltassen te ontwijken. Black miauwde boos. "Sorry hoor Black" mompelde ik. Black vatte dat op als een "Ga weg!" en hij sprong beledigd van mijn schouders en bleef naast me lopen. Ja! Daar was de deur. Ik liep een beetje harder en kwam in de Great Hall binnen. Black liep resoluut voor mij. ik begreep dat hij me wilde tonen waar de slaatjes met vis waren. Zoals mijn kat was ik ook dol op vis. “Goed zo, Black!” moedigde ik hem aan. Als antwoord snorde hij tevreden en liep nog een beetje harder. Nu rook ik het ook. En even later zag ik het ook. De een hele tafel stond vol met visgerechten. Ik kon mijn kat nog maar net tegenhouden voor hij er op sprong. Ik diepte een potje uit mijn zak op en vulde het met wat sardientjes. Ik zette het voor Blacks neus neer, die het direct naar binnen schrokte. Zelf nam ik klein slaatje met tonijn liep ermee naar een afgelegen tafel waar ik het opat. Plotseling schrok ik op van tumult. Een meisje met vuurrode ogen richtte haar zwaard op een jongen. Ik liep er nieuwsgierig naar toe. Mm, toch niet zo slim. De jongen kon wegkomen maar het meisje keek nu vijandig naar mij. Black zette een hoge rug op en begon te blazen. “ik weet het Black.” Mompelde ik en ik wilde een stapje achteruit doen. Maar het lukte niet. Ik was aan de grond genageld van schrik. “Mensen zijn niet te vertrouwen, ik weet het Black” murmelde ik nogmaals. De blik van het meisje brandde in mijn ogen. Toen, ik weet niet waarom, staarde ik terug. Normaal zou ik weglopen, maar alle doorgangen waren versperd door groepjes scholieren die druk aan het praten waren. “Ik ben Hanako” zei ik duidelijk en keek haar aan. “En jij moet niet denken dat je meer bent ik” flapte ik eruit. Ik wenste dat ik dat niet had gezegd want de leerlingen achter mij begonnen te fluisteren. ”The Vampire…. Wilt bloed zien….” Ving ik op. “Loop weg!” ik kreeg een por in mijn rug van de jongen waar ze haar zwaard op had gericht. Het was dom, maar hoe dan ook ik bleef staan.

Onderwerp: Re: Don't interrupt me, you moron. (Hanako) za nov 24, 2012 5:20 am

Het meisje waar ik het zwaard op had gericht bleef staan, ze kon ook niet anders, want hordes leerlingen stonde om ons heen. Het verbaasde me dat er nog geen leraren bij waren gekomen. “Ik ben Hanako” zei het meisje duidelijk. Ik fronste mijn wenkbrauw en haat stond in mijn ogen. Ook al wist ik dat ik het niet zou moeten doen, ik wou het liefste haar kop er af rukken. Mijn oog viel even kort op een kat die op haar schouder zat. Ik had haar eerder horen praten tegen hem. Ik had ook al waargenomen dat het een erg wantrouwig type was. Waarom? Dat was voor mij een vraag en ik ging er verder ook niet op in. “En jij moet niet denken dat je meer bent ik” sprak ze. Mijn handen, die nog steeds de zwaarden vast hielden begonnen te trillen. Mijn ogen werden overweldigd door woeden en mijn spieren in mijn hele lijf spanden zich aan. Ik hoorde achter het meisje dat verschillende mensen haar waarschuwde, maar ondanks dat bleef ze staan. Ik snapte niet waarom, maar nam ook geen tijd om er over naar te denken.

Ik schoot naar voren, de mensen om ons heen sprongen wat naar achter, maar voordat het meisje het kon doen haalde ik haar onderuit en zette ik mijn voet op haar buik. "Jij wilt echt dood.. " zei ik zacht, maar dodelijk als ooit te voren. De menigte om ons heen begon te fluisteren, maar ik negeerde het. Mijn rode, dodelijke ogen waren gericht op het meisje. Mijn zwaard liet ik wat verder naar haar toe zakken, zodat hij precies bij haar keel stond. Ik voelde het zachte vlees aan het zwaard en moest heel veel moeite doen om me in te houden. Ik hoorde grondige voetstappen, waarschijnlijk van een leraar, maar ik hield niet op. Ik kon me niet langer inhouden, ik liet het zwaard want eerst bij haar keel stond weg zakken naar haar arm. En zachtjes ging ik met mijn zwaard er langs, het voelde geweldig om mijn zwaard in iets zachts te zetten, ook al ging het niet hard. Er vloeide vast en zeker bloed uit.

Onderwerp: Re: Don't interrupt me, you moron. (Hanako) za nov 24, 2012 6:42 am

Met een smak viel ik op de grond en voelde hoe het meisje haar voet op mijn buik zette. Ik probeerde weg te komen maar het lukte niet.Het meisje grijnsde eng naar me terwijl ze het zwaard langs mijn arm haalde. Een druppeltje bloed welde op uit de snee. "Jij wilt echt dood..." fluisterde ze en bewoog haar zwaard naar mijn keel. Ze zette er wat druk op. Ik slikte moeilijk. Waar waren de docenten als je ze nodig had? Het meisje duwde nog harder met haar zwaard zodat er nog meer bloed kwam. De snee prikte. Ik sloot mijn ogen. Mensen waren niet te vertrouwen. Wat leuk nu, sterven in een kantine, dacht ik sarcastisch. Maar dat was zonder Black gerekend. Hij had al de hele tijd woedend zitten toe te kijken. Maar nu kwam hij in actie. Hij haakte zijn nagels in het meisje haar been en klom naar haar gezicht waar hij haar op een krab trakteerde. In de verwarring die ontstond, wurmde ik me onder haar voet uit en sprong overeind. De mede-leerlingen werden stil uit angst. Dit voorspelde niet veel goeds. Tot een kreet de stilte doorbrak. Een jongen met wild haar riep luid door de kantine: "Vechten!Vechten...." Ik stond verstomd van verbazing. Ik was net aan de dood ontsnapt en nu wilden ze nog dat we gingen vechten. Ik maakte een sprong en sloeg de jongen pal in zijn gezicht. Hij kreeg prompt een bloedneus en wankelde naar achter. Ik floot Black en wilde weglopen maar een paar jongens versperden de deuren. Ze dachten zeker dat het stoer was om anderen elkaar te laten afmaken. Black sprong op mijn schouder en keek het meisje kwaadaardig aan."Kies maar" zei ik schouderophalend. Ik wist toch dat ik er met littekens van af ging komen. "Ofwel hak je mij, of die jongens..." - ik wees naar de jongens die de deur versperden-"... in de pan."

Onderwerp: Re: Don't interrupt me, you moron. (Hanako) za nov 24, 2012 7:25 am

Ik grinnikte kort, wat een beetje creapy klonk. Opeens voelde ik hoe de kat op mijn gezicht sprong, van schrik hief ik mijn zwaard waardoor het meisje kon ontsnappen. "ROT BEEST!" schreeuwde ik waarna ik het beest van mijn gezicht af smeet. Het beest strompelde even maar liep toen trouw naar zijn baasje toe. De menigte was stil geworden, wat normaal nooit zou lukken in de grand hall. Ik ademde zwaar, niet omdat ik moe was, nee, ik was woedend! "Vechten!Vechten...." hoorde ik een jongen schreeuwen. Woest keek ik op, maar voordat ik ook wat kon was het meisje op gesprongen en had ze de jongen getrakteerd op een bloedneus. Ze wou weg gaan, maar de jongens versperde de weg. "Kies maar" zei het meisje. Ik liep wat dichterbij naar haar toe en een paar leerlingen deinsde. Het meisje had het al opgegeven, ze wist dat ze er niet zonder littekens af zou komen. "Ofwel hak je mij, of die jongens..." ze wees naar de jongens de de weg versperde. "... in de pan." maakte ze haar zin af.

Woede was in mijn ogen gebrand. Ik keek de jongens en het meisje woest aan. Ik hoorde verschillende leerlingen slikken, maar de jongens hielden stug vol en bleven staan. "Eén verkeerde beweging en je gaat eraan," sprak ik tegen de jongens. Ze mochten er van mij daar blijven staan, maar als ze het meisje met een vinger aan raakte gingen ze dood. Het meisje verwonden of vermoorden was mijn doel. Met nog steeds mijn zwaarden in mijn handen liep ik richting het meisje. Mijn pony viel over mijn ogen heen waardoor er een enge schaduw over mijn gezicht heen. Via mijn ooghoek zag ik hoe een jongen naar het meisje toe liep. Ik schoot er naar toe en vloerde hem. Mijn voet rust op zijn hoofd die ik op de grond had geduwd. De jongens schuifelde wat naar achter, en ik hoorde hoe een paar leerlingen hun adem in hielden. Ik keek het meisje langs mijn pony aan, mijn rode ogen stonden woedender dan ooit te voren. "En nu ga jij er aan.." zei ik met een kleine grom. En met een grom vloog ik naar voren, met mijn zwaarden naar voren gericht.

{Mag Mr.Dalon erin? Als het mag moet hij nu wel ff posten xD}

Onderwerp: Re: Don't interrupt me, you moron. (Hanako) zo nov 25, 2012 9:56 am

fluitend gleed ik de trapleuning weer af. dit was nu mijn manier geworden om naar beneden te komen. nu nog ene praktische manier vinden om naar boven te komen. Misschien wat school-geld opzij leggen voor een lift? Nee, eerst het ontbijt verbeteren. Als seungh het goed vind. Go, ik kan zijn naam nogsteeds niet normaal uitspreken. Hij was gewoon veel te moeilijk! Kijk, Dalon is een gemakkelijke naam. Gewoon wat ik nu doe en dan maar 1 letter vervangen. Niet zo moeilijk toch? Ik haalde mijn schouders op en sprong nu eindelijk soepel de trapleuning af. Ik weet nog hoe ik de eerste keer op me bek ging. Even grinnikte ik, met mijn handen in mijn zakken liep ik verder. Mijn haar stak zoals gewoonlijk weer alle kanten op. Het was ieder geval beter dan slap haar of stijf haar dat recht omhoog stak. Je kon daar nog eens een tafel mee doorsnijden. Hmm, misschien moet ik ook zo iest gaan proberen, een paspop onder ene tavel, en dan met een hanenkam op het hoofd die door de tavel steekt alsof ie erin gezaagd heeft. Of een beetje gekloot op ps kan ook. Als die rot computers een willen opschieten. Ik snap niet hoe sommigen zo goed daar mee op kunnen schieten. als ik daar mee moest werken lagen er nu al meerdere computers beneden. Oww ik zal pissig worden op die dingen, ze werken nooit mee. Kijk, met verf en kwasten kan ik wel opschieten. Want die zijn gewoon duidelijk en hebben geen handleiding, je behalve sommigen dan. Zoals de verf die eigenlijk niet voor een doek bedoelt was, dat merkte ik goed toen er ineens een gat in verscheen. Dat schilderij licht nu ook ergen beneden met een plastic zak eromheen. Daar ging het gelukkig niet doorheen. Wie weet wat voor gat er dan nu onder mijn raam zat.

"Vechten!Vechten...." verbasd keek ik op. Wat was daar een de hand. Met mijn handen in mijn zakken liep ik richting het geluid toe. Lang duurde het niet, de stem werd namelijk vervangen door die van een meisje. "Kies maar" ik grinnikte, een school gevecht waarschijnlijk, of een van hun video games waar ik ook pissig op word. Niet omdat ze niet mooi zijn, maar omdat die pixel arts erin gewoon veel beter zijn dan die van mij. Ocj, nog iets dat onderaan mijn raam kon liggen. Ik liep een ronde om de muren van de great hall heen. Eerst even kijken of het wel of geen echt gevecht was "Ofwel hak je mij, of die jongens..." ik haalde een wenkbrauw op. Dit klonk niet meer als een spelletje. Ik stond stil vlak voor de ingang, ik spirtste mijn oor terwijl ik in mijn zak aan het vrunniken was met een papiertje "... in de pan." Dat klonk niet echt als een spel. Rustig bleef ik staan luisteren. Ik zal het feestje maar niet gaan verpesten op het verkeerde moment. "Eén verkeerde beweging en je gaat eraan," jup, dit was een gevecht, tussen twee meisjes zo te horen. Een bitch fight kon aardig uit de hand lopen. "En nu ga jij er aan.." ik liep de zaal in. Ik zag een meisje met zwart haar en bloed rode gen met een zwaard op het andere meisje af rennen. Ik beukte me door de andere leerlingen hen zonder op ze te letten. Die meid was gek! Gekker dan ik! En dan namda! Wacht, heo was ze aan dat zwaard gekomen? Nee, niet denken dalon. Doen! Doen, doen, doen! Ik richtte mijn schouder op het meisje, als ik me nog maar kon herinneren. Ik beukte met mijn schouder eerst tegen het meisje met de bloedrode ogen aan. Mijn handen vlogen in het rond terwijl ze de armen van het meisje grepen. De een drukte ik achter haar rug en de ander drukte ik tegen het botje onder haar neus aan. Ik kreeg mijn schoen uit en had toevallig mijn sokken met gaten aan. Geluk was dat. Ik zette druk op de arm van het meisje die tegen haar neus aan was gebrukt. Dit zou en pijnlijke druk uitoefenen op haar waaroor ze alleen maar naar achteren kon. en haar armen zaten vast, want een klein meisje kan het moeilijk opnemen tegen ene volwassen man. ‘’well hello lady. Maakt het wat uit als ik je zwaard uit je hand haal?’’ ik pakte met mijn tenen het zwaard zo vast dat ik mezelf nog niet kon snijden. Ik haalde hem uit haar hand en legde deze op de grond naast haar neer. ‘’and why, my lady?’’ vroeg ik. Ik keek achterom, naar het meisje dat nu geraakt moest worden. Waarna ik de rest aan keek. ‘’als ik jullie allemaal was was het school budget op aan de verprutste doeken, maar ook zou ik maar weer even verder gaan met eten. Pauze is bijna voorbij als het pauze is.’’

Onderwerp: Re: Don't interrupt me, you moron. (Hanako) zo nov 25, 2012 10:56 am

Ik schoot naar voren met een schreeuw, mijn zwaarden naar voren gericht. Mijn verstand op nul, want ik wist dat ik dit niet moest doen. Maar de woede kookte in mij, de woede die voor zo'n lange tijd opgekropte worden kwam er nu allemaal in 1 keer uit. Op nieuw hoorde ik vage voetstappen, waarvan ik vermoedde dat ze van een leraar waren. Ik negeerde het compleet en stak mijn zwaarden naar voren. Ik hoorde vaag hoe leerlingen aan de kant werden geduwd. Mijn woedende kille rode ogen keken smachtend naar voren. Waar het meisje het heilige bloed droeg, waar het in kleine sliertjes uit sijpelde. Ik was er bijna ik kon het bloed haast proeven, maar toen ik bijna mijn zwaard km het meisje had gestoken , zag ik via mijn ooghoek hoe iemand ons onderonsje verstoorde. Voordat ik kon reageren, was mijn arm op mijn rug gedrukt en een andere hand drukt onder mijn neus. Ik was even verbaasd van de plotselinge aanval, maar toen ik begreep wat er precies aan de hand was begon ik wild te spartelen. Maar de greep was te sterk, ik begreep hier uit dat het en leraar moest zijn. Alleen een leraar had zo'n stevige greep. Ik gaf op, en mijn ogen werden dof. Vaag hoorde ik hoe de leraar iets zei, maar erg goed verstond ik het niet. Het geluid om me heen was dof en mijn ogen ook. Ik verslapte mijn armen en keek naar de grond. Ik kon niet geloven dat ik het weer had gedaan, nadat ik de meest vreselijke bijnamen ooit heb gekregen, heb ik toch weer iemand aan gevallen. Ik wou juist voorkomen dat dit gebeurde, maar deed het tegenovergestelde.

Ik liet mijn zwaard vallen, die gene die ik nog in mijn hand had, en zakt in op de grond op mijn knieën. Mijn handen waren slap en mijn haren hingen in slierten voor mijn gezicht. Vaag hoorde ik hoe de leerlingen, die eerst om ons heen hadden gestaan weg lopen. Ik hoorde hoe de leraar een beveel gaf aan die leerlingen, maar mijn gehoor was nog steeds dof . Plots leek ik wakker te worden uit een droom. Nee, ik wou niet toe geven, ik moest blijven vechten. Ook op nieuw spande ik mijn spieren aan. Wild begon ik te spartelen,. Ik probeerde tegen de sterke greep van de leraar in te gaan, maar hij was te sterk. Wild gromde ik. Ik voelde hoe opnieuw ogen op mij waren gericht. Maar ik probeerde ze te negeren. Plots voelde ik iets nats over mijn Engels glijden. Ik schrok en opende verbaasd mijn ogen. Ik merkte op dat mijn ogen prikte. Wat was dit? Meerdere tranen uit mijn ogen volgde. Ik voelde hoe een vreemd gevoel mij bekroop. Mijn lichaam verslapte zich weer. En uit het niets begon ik te huilen, hartstochtelijk te huilen. De tranen biggelde over mij wangen heen. Ik verdiende het niet om te leven. Mijn leven was een hel geworden, ik had mensen bijna vermoord, ik was een creap geworden. Met de kracht die ik had strekte ik mijn arm uit naar het zwaard. Met mijn hand probeerde ik hem te pakken, om een einde aan mijn leven te maken. Zo kon ik niet meer verder leven.

( sorry voor eventuele fouten, post van mobiel, miss verander ik het morgen nog als het echt heel erg is ^^)

Laatst aangepast door Rukea op ma nov 26, 2012 6:21 am; in totaal 2 keer bewerkt

Onderwerp: Re: Don't interrupt me, you moron. (Hanako) ma nov 26, 2012 5:26 am

Ik sprong achteruit, Black meetrekkend, om plaats te maken voor een leraar die op het meisje afstormde. Ik zuchtte opgelucht. Eindelijk hulp. De kinderen die de deuren geblokkeerd hielden schoten alle kanten op. Ik grijnsde toen de leraar het meisje vloerde. Hoe ze ook worstelde ze kon er niet meer onderuit. ‘’well hello lady. Maakt het wat uit als ik je zwaard uit je hand haal?’’. Ik meende een lichte ondertoon van spot te horen toen hij dat zei. ‘’and why, my lady?’’ vroeg hij aan mij. Ik stond verbijsterd. Een gevoel van onzekerheid stroomde door mijn lichaam. Maar dat maakte al gauw plaats voor een gevoel van woede toen ik het meisje zag spartelen. Ze kreeg de leraar maar niet opgetild. Ik wist wat machteloosheid betekende. Hoe vaak had ik er zelf al mee te maken gehad? Vaak. Maar voordat ik iets kon doen stormde Black al op de leraar af en sprong in zijn nek. Met ingetrokken klauwen weliswaar, maar hij kwam toch hard neer. Ik rende naar het meisje toe, greep haar hand beet en probeerde haar onder de leraar uit te trekken. Het klonk raar, maar ik besefte dat we een beetje, een heel klein beetje met elkaar gemeen hadden. Misschien.

Onderwerp: Re: Don't interrupt me, you moron. (Hanako) do nov 29, 2012 9:29 am

FAIL FAIL FAIL FAIL FAIL FAIL FAIL FAIL FAIL FAI;

Het meisje begon haar spieren aan te spannen. Weg komen natuurlijk, wat zou je anders willen doen? Je zwaars is uit je handen, iedereen ziet hoe je in een houtgreep van de hoofdmeester zit en wat kan je anders doen? Gaan gillen en als een gek jezelf los proberen te krijgen. Oke, dat was eigenlijk he tzelfde maar nu gilde het meisje niet maar soande ze alleen hra spieren aan, voor de tweede keer. Eigenlijk kreeg ik wel medeleiden met haar. Er zit altijd wel iest achter als je iemand met een zwaard wil neersteken. Misschien iets in je famillie, in de relatie tussen beide meiden. Het meisje gromde, waarna ik een lach nog net kon inhouden. Niet gaan lachen nu dalon, serieus. Ineens werd het meisje weer slap en zag ik haar ogen dof worden. Nee, nee niet gaan huilen meisje! Ik kan daar echt niet tegen! Please! Ik laat je dan echt gaan en dat zal seung me nooit vergeven! Het meisje begon nu echt te huilen. Ik verslapte mijn greep waarna ik mijn beide armen om het meisje heen sloeg. ‘’ssssst.’’ Fluisterde ik. Net toen ik iets tegen haar wilde gaan zeggen plofte er iets in mijn nek wat er voor zorgde dat mijn armen open gingen en het meisje nu weg kon gaan als ze dat wilde. Shit shit shit shit! Ik greep in mijn nek terwijl ik het meisje met mijn andere hand greep. Ik voelde iets zachts in mij nek, een kat of kleine hond. Nee, het was een kat. Ik voelde de bolle ruggengraat van het beestje terwijl ik hem uit mijn nek slingerde. Ik pakte met beide armen met meisje weer vast. Dit keer vriendelijker. Het meisje dat bijna was doorgeboord begon tot mijn verbazig een poging te doen om het meisje log te krijgen. Verbaasd keek ik haar aan. ‘’wat is er met jou?’’ vroeg ik verbaasd. ‘’ow, en sorry voor je kat.’’ Verontschuldigde ik me. Ik stond op en pakte beide meisje bij hun schouders. ‘’goed, beide zitten jullie nu in de problemen. ‘’wees blij dat ik het was. Mr. Seunghyun is niet zo aardig als ik. Ik kan julie met een geode reden nog met een waarschuwing onderuit krijgen.’’ Ik zuchtte, het was nooit leuk om dit soort dingen te doen. Het gaf me juist een slecht gevoel. Misschien moest ik maar gewoon leraar worden. Dan hoefde je ze alleen maar naar de hoofdmeester sturen en hoefde je dit niet te doen. Maar ook was het wel weer fijn, hoofdmeester zijn. Ik hoefde geen lessen te geven en ik kon het werk verdelen met mijn collega. Misschien moest ik gewoon hoofdmeester zijn maar het misschien gaan voorstellen om ene team leider aan te nemen. Jha! Dat kan, dan hoefde ik niet meer dit soort dingen zefl te doen. Jhaaaa! Ik zou het hierna direct voorstellen! Wauw, goed idee dalon!

ik weet het, hij is slecht >.< maar ik ben leeg gezogen door kopieeren en plakken >.< of door iets anders :C

Onderwerp: Re: Don't interrupt me, you moron. (Hanako) vr nov 30, 2012 6:31 am

Mijn hand kwam steeds dichterbij het zwaard, bijna nog een klein stukje en dit rot leven was over. Plots voelde ik twee armen om me heen. Ik was even verbaasd, maar kwam er al snel achter dat het de leraar was. ‘’ssssst.’’ hoorde ik mijn oor. Waarom zei hij dat? Waarom deed hij dat? Plots werd ik door mijn betraande ogen en door de tranen die over mijn wangen liepen, er aan herinnert dat ik huilde. Ik wou naar hem schreeuwen, hem uitschelden. Hij had me moet laten gaan, zodat ik een einde kon maken aan dit alles. Ik concentreerde me weer op het zwaard. Plots verslapte de greep van de leraar, ik keek op en zag in een flits een zwarte kat. De kat van het meisje. Ik was even verbaasd naar het meisje die mijn hand pakte. Waarom deed ze dat? Ik had haar net proberen te doorboren en het liefste deed ik het opnieuw. Nee, dat was niet waar, het liefste deed ik dat nu bij mezelf. Ik was een monster, een freak. Ik hoorde niet thuis in deze wereld. Net zoals mijn ouders hadden gezegd, ik was een ongeluk geval. Ik verdiende het simpel weg niet om te leven. Ik keek naast me, waar het zwaard aanlokkelijk lag.

Ik hoorde de leraar wat mompelen naar het meisje, maar ik concentreerde me op het zwaard. Ik had hem bijna! Maar voordat ik hem kon pakken werd ik door de leraar aan mijn schouder gegrepen, waardoor ik wel moest opstaan. Ik keek naar de ander zijde van de leraar. Waar ik het andere meisje zag. Ik negeerde haar en keek nog steeds naar het zwaard. ‘’goed, beide zitten jullie nu in de problemen. Wees blij dat ik het was. Mr. Seunghyun is niet zo aardig als ik. Ik kan julie met een geode reden nog met een waarschuwing onderuit krijgen.’’ hoorde ik de leraar zeggen. Mijn ogen vernauwde zich en keken naar de leraar. Nee, dit was niet het einde van het verhaal. Ik zou niet 'met een waarschuwing ervan af komen,' ik zou er voor altijd een einde aan maken. Mijn ogen bleven rusten op het gezicht van de leraar. Ik merkte het op. Langzaam ,maar als je goed keek, zag je zijn gedachtes afdwalen.

Een grijns verscheen op mijn gezicht en een schaduw viel over mijn rode ogen. Toen ik er zeker van was dat hij helemaal af was gedwaald, trok ik me met een ruk los en schoot naar achter. In die beweging graaide ik de twee zwaarden van de grond af en richtte één op de leraar en één op het meisje. Tranen biggelde langs mijn wangen, maar mijn ogen stonden vol haat en een grijns stond op mijn gezicht. Nu was het mijn tijd. Opnieuw voelde ik de blikken in mijn rug prikken en hoorde ik mensen over mij praten. Maar vandaag zou dat ophouden. "Jullie..." begon ik, terwijl ik met mijn ogen vol haat naar de leraar keek en naar het meisje. "Jullie vinden mij raar, ja gek..." sprak ik de feiten uit waarvan ik gewoon wist dat ze waar waren. Ik hoorde het elke dag, dag in en uit, het moest wel waar zijn. "Het liefst willen jullie dat ik voor goed verdwijn.." Ik hoorde een jongen achter me roepen dat het waar was. Ze wouden me inderdaad weg hebben. Mijn grijns veranderde zowaar in een glimlach. Geen neppe glimlach, nee een menende glimlach. Zo één die ik nog nooit had gegeven. Ik was voor het eerst blij, blij dat ik de oplossing had gevonden om mezelf te verlossen. "Maar maak je geen zorgen." sprak ik en ik keek de leraar en het meisje aan. Tranen stonden in mijn ogen, maar ze leken nu meer van geluk dan van verdriet. "Jullie hoeven je vingers niet vies te maken, dat zal ik zelf wel doen.." De zwaarden, die eerst op de leraar en het meisje waren gericht, richtte ik nu op mezelf. Ik bracht ze steeds dichterbij en voelde daarna de zwaarden branden in mijn keel.

Onderwerp: Re: Don't interrupt me, you moron. (Hanako) vr nov 30, 2012 9:01 am

[quote="Hanako"]

Het meisje keek me raar aan met een betraand gezicht. Nogal logisch, ze probeerde mij eerst te vermoorden en dan wilde ik haar zonodig redden. ‘’goed, beide zitten jullie nu in de problemen. Wees blij dat ik het was. Mr. Seunghyun is niet zo aardig als ik. Ik kan julie met een geode reden nog met een waarschuwing onderuit krijgen.’’ Ik haalde mijn schouders op en trok nog harder. Toen rukte ze zich zelf los en ik deinsde achteruit. Ik maalde niet om een waarschuwing van een leraar."Jullie..." zei het meisje, terwijl ze hatelijk naar mij en de leraar keek "Jullie vinden mij raar, ja gek...Het liefst willen jullie dat ik voor goed verdwijn.." een jongen joelde instemmend en algauw volgde de rest. Ik staarde haar verbijsterd aan "Maar maak je geen zorgen.Jullie hoeven je vingers niet vies te maken, dat zal ik zelf wel doen..". Ze richtte langzaam haar zwaarden op haar keel. Black miauwde meelijwekkend en begon een soort grom geluid te maken. Ik begon mij op te winden. Misschien was ze wel slecht of kwaadaardig, maar de andere kinderen maakten het blijkbaar erger. Met een snelle sprong zat ik op een tafel. Fluks sprong ik naar het meisje toe en schopte het zwaard uit haar hand. "Dacht het niet!" mompelde ik en ik voelde de adrenaline stromen. Ik raapte het zwaard op en sprong terug op de tafel. "Dit zwaard..." begon ik terwijl ik naar de jongen keek, die had gejoeld. "Hoort bij jou..." vervolgde ik, mijn energie opsparend voor het laatste stuk van mijn zin. "IN JOUW NEK TE ZITTEN!!!" schreeuwde ik en met een snelle zwiep gooide ik het zwaard in zijn schooltas. Door de kracht vloog hij achterover. Ik keek uitdagend de ruimte rond. Ik had een hekel aan mensen die dachten dat ze beter waren dan de rest. Eigenlijk had ik gewoon een hekel aan alle mensen. Maar het meisje met het rode haar, deed me ergens aan denken. Aan een kat. Ik had een rosse kat gehad die altijd vocht. Maar niet zomaar. Neen, omdat andere katten zijn eten afpakten. Misschien was dat meisje ook zo. Vechten met een reden? Ik wist het niet

» ///HANAKO///