Playing in the dark (Sylvia)

Onderwerp: Playing in the dark (Sylvia) zo nov 18, 2012 8:45 am

Langzaam en geluidloos liep ik de trappen op. Het was half twaalf en iedereen lag al te slapen. Behalve ik, zoals gewoonlijk kon ik weer eens niet slapen en ging dus op tocht naar het podium. Een plek waar ik graag kwam. Ik had een rose pyjama aan en had mijn oude vertrouwde zwarte koptelefoon op. De koptelefoon was minstig 30 jaar oud, ik had hem namelijk van opa gekregen, die sinds 10 jaar dood is. Sinds zijn dood heb ik de koptelefoon niet meer van mijn hoofd afgedaan en heb leren liplezen zodat ik nog steeds mensen kon verstaan. Ik kende veel mensen op de Icharius academie. Ik was bevriend met de meeste, maar had geen beste vriendin, wat ik zelf wel komisch vond. Mijn rug voelde opmerkelijk zwaar aan door de zwarte gitaartas die ik op mijn rug had zitten. Natuurlijk was die tas niet leeg, in die tas zat mijn oude vertrouwde blauwe gitaar.

Ik was inmiddels bij de deuren van het podium gekomen en deed die voorzichtig open, zonder te veel lawaai te maken. Op mijn sloffen glipte ik naar binnen, waar het pikke donker was. Ik voelde naar de muur en zocht naar het lichtknopje. Toen ik die eenmaal had gevonden knipte ik het licht aan en werd even verblind van het plotselinge licht dat het podium verlichtte. Ik liep met langzame passen naar het podium toe en klom erop. Ik pakt mijn gitaartas van mijn rug af en pakte mijn gitaar eruit. Ik stemde mijn gitaar even vlug en begon toen te spelen. 'Every breath you take,' de heldere klanken van mijn gitaar en mijn gezang vulde langzaam de zaal. Ik was bij het tweede couplet, toen ik opeens de deuren open zag gaan. Mijn ogen werden groter en abrupt stopte ik met spelen, langzaam keek ik omhoog naar de deur, waar een zwarte schim stond, door het licht kon ik niet goed zien wie het was.

(Sylvia)

Onderwerp: Re: Playing in the dark (Sylvia) zo nov 18, 2012 9:06 am

Ik lag roerloos in mijn bed. Mijn ogen stonden wijdopen, en ik kon niet slapen. Ik ging rechtop zitten, en deed mijn sloffen aan. Ik sloop door de gangen naar het podium. Opeens verstijfde ik. Wat was dat voor zang en gitaarspel? Ik spitste mijn oren en sloop nog dichterbij.

Zachtjes duwde ik de krakende deur open, en zag ik een meisje met een gitaar op het podium zitten. Ik stond in de deuropening en keek naar haar. Opeens stopte ze met spelen, en keek ze met grote ogen naar de deuropening waarin ik stond. Langzaam schuifelde ik dichterbij. ''Stop niet met spelen'' Zei ik, want het was namelijk geweldig.

Ik liep steeds dichterbij het meisje dat ik niet kende, en ging uiteindelijk naast haar zitten. ''Dat kan je goed'' Zei ik glimlachend. Ik keek naar de gitaar, die ik grijs zag. Ik was namelijk kleurenblind.

-sorry, kort-

Onderwerp: Re: Playing in the dark (Sylvia) zo nov 18, 2012 9:04 pm

Langzaam doemde een meisje op uit het donker. Ze had opvallend roze haar. Ik knikte kort naar haar en voelde me opgelucht, geen leraar. Als leerling mocht je natuurlijk niet s'avonds rond lopen, laat staan s'nachts! ''Stop niet met spelen'' las ik van haar lippen af. Een glimlach verscheen op mijn gezicht en langzaam begon ik opnieuw te spelen. Maar dit keer zonder gezang. Opnieuw vulde de heldere klanken van mijn gitaar de zaal. Ik sloot mijn ogen even kort, genietend van het zachte, kalme en heldere klanken. Ik opende mijn ogen en zag via mijn ooghoek dat het meisje steeds dichterbij kwam. Ik streek voor de laatste keer de snaren, nadat het meisje naast me kwam zitten. Mijn armen ruste op de gitaar, richtte ik me op het meisje. Waar ik de naam nog niet van wist, misschien was ze nieuw. Een glimlach verscheen op mijn gezicht. ''Dat kan je goed'' zei het meisje waarnaar ze mijn gitaar bekeek.

Ik knikte kort en dankbaar. "Dankje," Ik glimlachte vriendelijk. Ik keek het meisje in haar ogen aan en meteen viel me al iets op. Geen kegeltjes. Mijn opa had het zelfde. Je hebt je oog, met een pupil en daar omheen de iris. In die iris zaten kleine kegeltjes waardoor je kleuren kon zien, dit meisje had geen kegeltjes. Dus... "Ben je kleurenblind?" het was eruit voordat ik er erg in had. Misschien was ze wel helemaal niet kleuren blind, maar lag het aan het licht dat ik de kegeltjes in haar ogen niet zag. Ik keek even opzij, niet goed wetend wat te moeten zeggen. Ik keek de zaal een keer rond, het was daar donker. Daar wou ik ook niet staan, ik wou op het podium staan. Mensen blij maken met mijn gitaar en mijn gezang, maar dat duurt nog wel een tijdje voordat ik zo ver ben. Eerst maar eens mijn opleiding hier op Icharius afmaken.

Onderwerp: Re: Playing in the dark (Sylvia) ma nov 19, 2012 2:53 am

Ik knipperde even met mijn ogen, zodat ze wat meer aan het donker zouden wennen. Doordat ik alles grijs zag leek het nog donkerder dan het waarschijnlijk was. Opeens hoorde ik in de gang wat trippelen. Het kon geen leraar zijn, die zou veel meer herrie maken. Ik besloot er geen aandacht aan te schenken, en luisterde naar het meisje dat weer verder begon te spelen. Ik genoot van de muziek en glimlachte naar haar. Het meisje knikte ook dankbaar op mijn compliment "Dankje," Zei ze. "Ben je kleurenblind?" Vroeg ze erna. Ik grinnikte en keek haar aan. Diep van binnen wist ik dat het wat opviel. ''Ja dat ben ik'' Zei ik, terwijl ik een roze lok uit mijn gezicht wreef. Opeens hoorde ik het getrippel weer, nu wist ik zeker dat er iets was, en ik keek ik de deuropening. En kleine schim stond erin, en ik herkende het meteen. 'Pim?' Riep ik verbaast, terwijl ik met grote ogen naar de kleine rat die naar mij toe trippelde keek. Ik stak mijn arm uit, en liet het beestje op mijn schouder zitten. Hij zou mij vast weg zien lopen, en mijn geur zijn gevolgd. ''Ik denk dat Pim zag dat ik weg liep' Ze ik lachend terwijl ik de rat een aai gaf. Ze keek naar haar huisdiertje die tevreden op haar schouders lag.

Onderwerp: Re: Playing in the dark (Sylvia) ma nov 19, 2012 9:36 am

Ik draaide mijn hoofd weer in de richting van het meisje. Ik wou niet ongeïnteresseerd over komen. Omdat ik het niet kon horen door de koptelefoon, waar natuurlijk muziek door heen klonk, moest ik altijd die gene aankijken om te weten of die gene iets zei. Maar ja, alles liever dan dat ik mijn koptelefoon af zette. ''Ja dat ben ik'' zei het meisje waarna ze een roze lok uit haar gezicht wuifde. Ik knikte kort, niet goed wetend wat te zeggen. Dus ik besloot maar om even stil te zijn, en genoot van de muziek die door de koptelefoon vloog in mijn oren. Het was klassieke muziek en het maakte me rustiger. Via mijn ooghoek zag ik dat het meisje zich wende naar de deuropening. Nieuwsgierig keek ik in de richting van de deur opening, waar een kleine schim stond. Ik keek naar het meisje haar lippen. 'Pim?' sprak het meisje, terwijl ze met verbaasd ogen keek naar de schim. Een rat doemde op uit de schim en trippelde snel naar het meisje toe. Ik grinnikte kort, dat moest vast het huisdier zijn van het meisje. Veel leerlingen hier op Icharius hadden een huisdier, maar ik wou er niet aan beginnen. Ik had het al druk om mijn gitaar te onderhouden.

De rat klom op het meisje haar schouder en ging daar rustig liggen. Opnieuw grinnikte ik. ''Ik denk dat Pim zag dat ik weg liep' zei het meisje en gaf de Rat een aai. Een glimlach verscheen op mijn gezicht. "Wat een slimme rat heb je dan," zei ik en gaf een glimlach aan de rat. "Ik zelf heb al genoeg te onderhouden aan mijn gitaar, hij is al niet de nieuwste en dan moet je er extra voorzichtig mee zijn," zei ik terwijl ik nog een keer over de snaren heen streek. De snaren gaven een fijn gevoel aan mijn vingers en deden de zaal opvullen met een korte heldere klank. Ik deed opnieuw mijn ogen even dicht, maar dwong mezelf niet weer te gaan spelen. Anders vergat ik het meisje die naast me zat. Ik deed mijn ogen op en plots schoot me iets te binnen. "Wat is je naam eigenlijk?" vroeg ik met een glimlach. Ook al vond ik het zelf een beetje beschamend dat ik het niet eerder had gevraagd.

Onderwerp: Re: Playing in the dark (Sylvia) di nov 20, 2012 7:30 am

ik grinnikte naar de rat die bijna in slaap gevallen was op mijn schouder, en opeens begon het meisje naast mij te praten: "Wat een slimme rat heb je dan," Zei ze. Ik dacht even na, en ja eigenlijk was Pim best slim. Ik grijnste eventjes naar het meisje en keek toen naar de gitaar die ze vast had. "Ik zelf heb al genoeg te onderhouden aan mijn gitaar, hij is al niet de nieuwste en dan moet je er extra voorzichtig mee zijn," Zei het meisje terwijl ik zag hoe ze over de snaren wreef. Mijn blik gleed van haar naar de gitaar ''Het is wel een mooie'' Zei ik glimlachend ook al kon ik de kleuren niet zien. Het meisje sloot haar ogen even, en deed ze al snel weer open. "Wat is je naam eigenlijk?" Vroeg ze met een glimlach aan mij. Ik glimlachte breed terug en zei: ''Ik heet Sylvia, en hoe heet jij?'' Ik keek haar aan en wachtte geduldig op antwoord.

Onderwerp: Re: Playing in the dark (Sylvia) di nov 20, 2012 11:00 pm

Ik had even dankbaar geknikt op het compliment dat het meisje me eerder had gegeven. Ik was ook erg blij met mijn gitaar, kon niet zonder. Ook al liet ik hem wel vaak ergens liggen. En dan moest ik me weer haasten om hem te halen en knalde ik weer tegen allemaal mensen op, wat me nu al drie keer is gebeurd. Maar agh, dat heeft wel naar leuke vriendschappen geleden. Ik richtte mijn blik weer op het meisje toen ze breed naar me glimlachte. ''Ik heet Sylvia, en hoe heet jij?'' sprak het meisje waarna ze geduldig op antwoord wachtte. "Ik draag de naam, Tissa. Mijn naam is afkomstig van een god uit een klein dorpje in Amerika. Namelijk, Kyteranne Nuntissa. " Ik bedacht me plots dat dat vast geen nuttige informatie was. "However, dat is vast geen belangrijk informatie die je persé wilt weten," zei ik en wuifde de woorden weg met een vriendelijke glimlach.

Ik liet mijn blik glijden over het podium heen. Plots viel me wat op in het donker helemaal achteraan op het podium, daar stond een drumstel. Mijn ogen werden voor een seconde dof, maar ik dwong mezelf er niet aan te denken en toverde een glimlach op mijn gezicht. Om mezelf af te leiden begon ik opnieuw een gesprek met Sylvia aan. "Hoe lang heb je Pim al?" vroeg ik. Ook al was dat niet echt een vraag waarop ik het antwoord perse wou weten. Maar ja, alles liever dan de herinnering weer naar boven kwam.

Leerling Aantal berichten : 12 In-Game : 4

Ik friemelde een beetje verlegen aan mijn roze haar, en keek naar de grond. Eigenlijk was ik niet zo een mensenmens. Maar ik wilde wel wat vrienden maken, en dit was ook de echte kans ervoor. ''Ik draag de naam, Tissa. Mijn naam is afkomstig van een god uit een klein dorpje in Amerika. Namelijk, Kyteranne Nuntissa. "However, dat is vast geen belangrijk informatie die je persé wilt weten,"" Ik keek naar haar toe en zei tenslotte: ''Dat is vet! Ik weet eigenlijk niet wat mijn naam betekent. Sommige mensen noemen me daughter of death. Omdat er een mythe is dat de dood ook een dochter heeft, die sylvana revada heette. Maar ik denk dat je dat niet zo interessant vind.'' Bij die laatste zin grinnikte ik even. Ik volgde de blik van het meisje Tissa, en zag dat ze en drumstel bekeek. Ik had al vaak achter een drumstel gezeten, en ik was eigenlijk best goed. Maar ik schaamde me er voor. Want drummen is voor jongens. Dat had haar vader haar altijd streng toe gezegd. "Hoe lang heb je Pim al?" Ik dacht even na. ''Bijna 4 jaar denk ik'' Grinnikte ik. ''Het is al een oud beest''

Onderwerp: Re: Playing in the dark (Sylvia) do nov 29, 2012 8:11 am

Het meisje dacht na. Wat onzeker friemelde ik aan het randje van mijn pyjama. Een koude rilling trok over mijn rug heen en ik vervloekte mezelf ervan dat ik geen badjas aan had gedaan. Gelukkig wel fluffy sloffen die mijn voeten lekker warm hielden. Ik keek even naar mijn sloffen, maar schrok op van een stem. ''Bijna 4 jaar denk ik'' Ik was even verward, wat zei ze? Ik begreep naar een paar seconden wat ze zei en lachte even verontschuldigend. ''Het is al een oud beest'' vervolgde ze. Dit keer begreep ik meteen wat ze zei en knikte begrijpend. "Dan zou je er vast veel van houden," zei ik, terwijl mijn blik viel op de rat. Hij zag er schattig uit terwijl hij sliep. Via mijn ooghoek zag ik het drumstel opnieuw. De muur, waarachter ik alle herinneringen van het drumstel had, werd langzamerhand steeds dunner. Maar ik probeerde nog met al mijn macht de herinneringen ver weg te stoppen en een glimlach op mijn gezicht te laten zien. Wat meestal lukte, en als het niet lukte, speelde ik gitaar wat me afleidde. Ik draaide me weer om naar Sylvia, en wist niet of ze wat had gezegd of niet. Door de koptelefoon, die ik natuurlijk dag en nacht op had, hoorde ik haar niet. Daarom hoopte ik maar dat ze niks had gezegd.

"Wat doe je? Kunst of stroom? En waarin ben je gespecialiseerd?" vroeg ik en een vriendelijke glimlach stond op mijn gezicht. Zo, van onderwerp verandert in mijn gedachtes. Dat ging goed. De gitaar die op mijn schoot rustte werd een beetje zwaar, maar ik was het wel gewend en wou hem niet weg leggen. Hij was gewoon zo belangrijk voor mij, maar niet belangrijker dan mijn koptelefoon. Of het drumstel en opnieuw gleden mijn ogen af naar het drumstel. Het zag er zo aanlokkelijk uit. Ik wou erop los gaan, mijn ritme spelen. Ik kan het goed, waarschijnlijk beter dan gitaar spelen, maar ik heb het mezelf verboden om te doen. Want na het incident veranderde alles.

[flut >.<]