A flying sword to the sky, landing near by. (&Lotus)

De zware ademhaling van het zwarte paard maakte mij rustig. De zwarte vlechten vielen langzaam over mijn schouders heen en eindigde op mijn zwarte harnas die mijn borst beschermde. Mijn benen lagen uitgestrekt en mijn zwarte hoge laarzen met spykes en riempjes versiert lagen slap op de grond. De stockings die net boven de laarzen uit staken waren een beetje naar beneden gezakt. Het rode met geruitte rokje, werd bedekt door een paar bladeren van de bomen. Met mijn handen, die bedekt waren met vingerloze handschoenen streelde het zwarte paard genaamd, Bison langzaam. Die sloot zijn ogen en genoot ervan. Mijn zwarte haren zaten zoals gewoonlijk alle kanten op en eindigde in twee vlechten waar plukjes uit staken. Mijn vel rode ogen keken verveeld voor zich uit. Eigenlijk moest ik, naar school. Om precies te zijn moest ik naar en academie genaamd Icharius, ik kon nergens anders heen. Mijn oma was gestorven, al zes jaar geleden en ik overweeg het niet eens om naar mijn ouders te gaan. Dan leek de academie nog de beste oplossing. Het was een academie voor kunst en sport. Ikzelf had er alleen maar voor gekozen omdat ik later iets met vechten wou doen, maar ik had niet verwacht dat het zo saai kon zijn. Elke morgen vroeg op staan, dag in dag uit. Het zelfde liedje.

Ik slaakte een zucht. Het liefst zou ik de wereld rond reizen samen met Bison. Bison, mijn zwarte paard, het paard had ik getraind toen ik voor het eerst op de academie kwam, zes jaar geleden. Hij was trouw en luistert alleen naar mij. Het is waarschijnlijk mijn enigst vriend, waarschijnlijk zou niemand met mij om durven te gaan. Ik dacht meteen terug aan het incident wat zes maanden geleden gebeurde. Iedereen was geschokt geweest toen ik bijna een jongen vermoorde. Leraren konden met veel moeite mij uiteindelijk van de jonge afhalen. Vervolgens werd ik ondervraagd en werd haar de vraag gesteld; 'waarom heb je het gedaan?' Het was een voor de hand liggende vraag, ik was een meisje die eerst op de achtergrond bleef, dus dat ik opeens zo uithaalde was toen niks voor mij. Op die vraag had ik simpel geantwoord; 'I just wanna saw his blood,' Leraren hadden met hun tanden op elkaar gestaan en wisten niet wat ze hoorde. Leraren werden bang voor mij en wouden mij voorgoed weg hebben. De schoolhoofden vonden dat echter wat te erg en schorste mij daarvoor in de plaats zes maanden. En nu was ik terug, nou ja terug. Ik lag in het bos, leunend op Bison, de lessen zouden beginnen binnen enkele minuten en als ik nu niet ging kwam ik te laat. Maar ik wist niet goed of ik nog wel zou gaan. Opeens hoorde ik bladeren ritselen. Ik sprong op, mijn vlechten sprongen evenals op. In een flits vloog er een zwaard door de lucht heen en boorde zich in de boom, die vlak naast het geritsel stond. Het zwaard was scherp en van mij, het liep in een boog met aan het uiteinde een ringetje. Ik had nog zo'n zwaard, maar hield die op mijn rug. Waar eerst het andere zwaard ook zat, ik kon goed met de zwaarden overweg. Ik keek naar de plek waar het geritsel vandaan kwam, en was benieuwd of die gene tevoorschijn durfde te komen. Sinds ik van school af was gestuurd had ik de bijnaam, the vampire, gekregen. Hierdoor waren een paar leerlingen bang geworden voor mij, eigenlijk best veel, maar niet veel mensen kenden het hele verhaal, maar gingen gewoon mee accoord wat anderen zeiden. Ik bleef kil naar de plek kijken waar het geritsel was en wachtte op enige bewegingen.

Laatst aangepast door Lotus op zo dec 02, 2012 8:16 am; in totaal 1 keer bewerkt

Het was dagraad. De zon stondt nog laag aan de lucht. De lucht had allemaal verschillende kleuren. Blauw, rood, roze. In de lucht vlogen een groepje musjes. Die richting het noorden gingen. De wind stondt bijna stil. Af en toe kwam er een klein briesje, dat de bladeren aan de bomen deed ritselen. Dieren werden actief, en kwamen uit hun schuilplaatsen. Diep in het bos, was een open grasveldje. In het grasveldje, lag een meisje. Ze had paars haar, een witte jack, met daaronder een grijs topje, waar met een zwarte kleur letters op waren. Veder had ze een lichte spijkerbroek, en een paar boetsen. Naast haar was haar kat, Chika. Het zwarte poesje rende vrolijk heen en weer, en zat met een sprinkhaan te spelen. Lotus keek met haar blauwe ogen naar de dagraad. De zon komt koppig steeds hoger aan de lucht, en verlichtte Lotus, dat haar verwarmde. Haar zwarte poes, Chika. Lag nu naast Lotus en zat ook te genieten van de warme zonnestralen. Het meisje aaide Chika over haar bolletje. Ze wou haar nooit kwijt. Chika was haar enigste en ook beste vriendin waarmee Lotus goed mee kon opschieten. Tegen andere doet het meisje altijd kattig en gemeen. Maar met Chika had ze echt een band. Lotus had Chika 3 jaar geleden gevonden bij haar moeder. De moeder had te veel bloed verloren tijdens de bevalling, en ging dood. De vier jongen die ze verliet, moesten dag en nacht, in de kou, zonder eten liggen. Maar toen had Lotus ze gevonden. 2 kittens waren al doodgegaan. Maar Chika en Ginger waren nog levend, maar ze waren er erg slecht aan toe. Chika was helemaal zwart, en Ginger was oranje. Ze waren allebei uitgehongerd en onderkoelt, en hun oogjes waren nog niet open. Lotus heeft zo goed als ze kan voor Chika en Ginger gezorgd. De andere twee dode kittens, en hun moeder, heeft ze begraven. Elke dag heeft Lotus Chika en Ginger melk gegeven, en daarna wat vlees. Maar toen Ginger uit nieuwschierigheid rond ging lopen, en besjes van een struik had gegeten, die giftig waren. Was ze doodgegaan. Ook had Lotus Ginger begraven. En had gerouwd om haar.

"It's "Little Bitch to you.
And i am proud on it!"

Lotus' gedachten werdt verstoord door haar kitten, Chika. Die boven op haar sprong. Lotus glimlachtte en aaide Chika over haar bolletje. De zon was nu al hoog aan de lucht. En eigenlijk moest Lotus nu eigenlijk naar de academie. Maar het boeide haar niets. "Het is toch weer zo'n stomme les" Zuchtte Lotus, terwijl ze langzaam opstondt. "Kom, Chika. We gaan een eindje wandelen." Zei het meisje terwijl ze van het grasveldje af liep, met Chika vrolijk achter zich aan. Het was stil in het bos, het enigste wat je hoorde waren de vogels, en de wind die soms door de bladeren ruisde. Ineens schoot er een klein, bruin bosmuisje langs Lotus heen. Chika zwiepte met haar staart, en volgde haar instinct. Als een speer rende ze achter het muisje aan. "Chika! Wacht eens!" Zei het meisje terwijl ze haar poes achterna rende. Chika was aardig snel, en Lotus kon haar nauwlijks nog zien, Chika schoot nog de bosjes in. "Heb ik dat weer vandaag" Zuchtte Lotus terwijl ze door de struiken waagde. Takken kwamen in haar gezicht, en Lotus moest goed uitkijken waar ze liep, want straks zou ze struikelen over een tak of iets dergelijks. Uiteindelijk zag Lotus dat Chika over het muisje zat heengebogen. Chika had waarschijnlijk het muisje gevangen. "Chika, wil je niet meer zomaar weglopen!" Strafte Lotus terwijl ze naar haar kat toe liep. "Kom uit die bosjes vandaan" Zei Lotus terwijl ze haar kat wenkte. Ineens hoorde ze een geluid van een boom, alsof er een zwaard door heen gestoken werdt. Lotus keek om en zag een zwaard dat in een boom stak. Lotus verstijfde. "Wie heeft dat gedaan?" Dacht ze, terwijl ze ineens een hoofd van iemand zag. Lotus keek goed. Het was een meisje met zwart haar, met 2 vlechten in. Het meisje had bloedrode ogen. Was het misschien Rueka? Het ging rond dat zij een vampier was, omdat ze een keer zomaar een jongen had aangevallen. En de rede daarvan was: "I just wanna saw his blood." Lotus stapte de struiken uit, en trok wat takken uit haar haar. Chika zat bij Lotus' benen. De poes zat angstig naar het meisje te staren. "Het was toch Rukea, toch. 'De vampier'. Ik moest mijn kat vinden, mens." Zei Lotus pissig. "En dan moet je niet zo eng doen om je zwaard in een boom te steken." Zei ze er nog achteraan.

Een meisje met roze haar en blauwe ogen stapte de bosjes uit. Ze haalde wat takjes uit haar haar, die er eerst in waren verstrengeld. Ik vertrok geen spier en bleef kil naar het meisje kijken. Of het meisje wist niet wie ik was, of het meisje wist niet hoe ik was. Ik ging me er niet druk over maken, en duwde de gedachtes weg. Mij boeit het niet wat ze van me vind, waarschijnlijk wordt het toch geen vriendin, zoals gewoonlijk. Een kat was bij haar poten te zien, alweer in een kat. Flitste het door mijn gedachte heen. Ik had er al een keer eerder 1 gezien in de kantine, ,dat was niet zo goed afgelopen, ik had toen weer een meisje aangevallen. Ik haalde onzichtbaar mijn schouders op, eigen schuld van het meisje. Moest ze me maar niet omver lopen en niet in de buurt zijn wanneer ik pissig ben. "Het was toch Rukea, toch. 'De vampier'. Ik moest mijn kat vinden, mens." klonk het opeens in mijn oren. Ik keek even wat verward op, maar begreep al snel dat het meisje het zei. Ook was ik wat verward, ze wist wie ik was, maar durfde toch zo'n toon aan te slaan. Ik had er respect voor, maar zal haar niet met respect behandelen. "En dan moet je niet zo eng doen om je zwaard in een boom te steken." sprak ze er nog achterna.

Ik besefte wie het meisje was, the little bitch. Ik had er wat hier en daar over gehoord, als de gesprekken een keer níet over mij gingen, maar had het meisje zoveel mogelijk ontweken. Waarom? Om te voorkomen dat ik weer eens los zou gaan. Achter me hoorde ik hoe Bison op stond. Ik keek niet op of om, maar voelde aan de adem in mijn nek, dat hij achter me stond. Ik keek naast me en Bison ging naast me staan. Bison was een trouw beest naar mij, maar kon zo onverwachts zijn tegen andere mensen en dieren. Hij was opmerkelijk stil voor zijn doen, maar ik liet mijn ijskoude rode ogen niet van het meisje afglijden. Mijn handen gingen langzaam naar mijn, waar ik mijn andere zwaard pakte en in mijn rechterhand hield. Plots hoorde ik Bison naast me snuiven, ik wou hem tot rust roepen, maar voordat ik de kans kreeg stormde hij op het meisje af. "Bison," riep ik kalm. Bison kwam meteen tot een halt en bleef briesend voor het meisje staan. Met mijn zwaard in mijn rechterhand liep ik naar het meisje toen. Mijn harnas kletterde en de riempjes die om mijn rok zaten bungelde heen en weer. De doodskop, die aan één van de riempjes hing, glom in de zon.

Ik stopte met lopen toen ik vlak voor het meisje stond. Ik strekte mijn hand uit naar links, waar mijn zwaard in de boom zat. Langzaam trok ik het zwaard eruit en keek het meisje met dodelijke blik. Twee seconden waren genoeg, genoeg om mijn hand om de keel van het meisje te wikkelen en een zwaard op haar te richten. Met mijn linkerhand hield ik het meisje vast. Het zwaard, die ik net uit de boom had getrokken, lag op de grond. Met mijn rechterhand, wees ik met mijn zwaard op de buik van het meisje. Het zwaard en de buik van het meisje waren nog geen centimeter van elkaar verwijdert. Mijn ogen stonden kalm, maar je zag de kilheid erin. Mijn hand hield het meisje aan haar keel gedrukt tegen de boom, wat niet erg liefkozend ging. "Durf dat nog eens te zeggen..." zei ik met een kalme zachte stem. "Of wil je dood?" voegde ik eraan toe met een creapy glimlach.

Laatst aangepast door Lotus op zo dec 02, 2012 8:15 am; in totaal 1 keer bewerkt

Lotus keek met doordringende ogen naar Rukea. Haar rode ogen brandde in de mijne. Ze was niet bang voor haar. Ookal heeft Rukea een slechte naam op de acedemie, Icharius. Waarschijnlijk zou Rukea Lotus wat flikken. Maar het boeide haar niets, als ze een keer aangevallen wordt. Er zijn wel ergere dingen op de wereld. Chika kroop helemaal tegen Lotus benen aan. Zij was waarschijnlijk bang voor Rukea. Lotus' ogen gleden naar Rukea's zwarte paard, die naast het meisje kwam staan. Het paard was heel stil. Lotus had dingen gehoord dat het paard hele onverwachtse dingen kon doen, maar toch altijd trouw bleef aan zijn baas. Lotus voelde nog steeds hoe Rukea's ogen op haar gericht waren. "Ik geef toe, ze is creapy" Dacht het meisje bij zichzelf. Lotus keek weer naar Rukea. Ze had een zwaard in haar rechterhand. Het meisje kreeg de rillingen. Wat ging ze in godsnaam met dat ding doen? Wou ze Lotus dood maken ofzo. Een koud briesje waaide, en de blaadjes ritselden. Lotus kreeg er kippenvel van.

Haar gedachten werden verstoord door een snelle getrappel, dat steeds dichterbij kwam. Lotus zag het grote zwarte paard, van Rukea. Als een wilde naar me toe stormen. Het meisje gilde. En Chika zat bang naar het paard te staren. "Bison." Zei Rukea kalm. Het zwarte paard stopte met rennen, en bleef briesend voor Lotus staan. "Kun je niet je paard in bedwang houden ofzo?! Hij lijkt wel een wilde, dronken holligan." Zei ik pissig, terwijl ik boos het meisje aankeek. Chika zat klagend mee te miauwen. Ineens kwam Rukea naar me toe gelopen, met haar zwaard in haar rechterhand. "Wat ga je me flikken, bloodsucker?!" Zei Lotus. Dit ging waarschijnlijk niet goed. Het kon wel misschien haar dood worden.

Rukea stopte met lopen toen ze voor Lotus stond. Ze trok langzaam haar zwaard uit de boom, terwijl ze Lotus met een dodelijke blik aankeek. "Ga je me wat flikken? Doe maar je best." Zei Lotus. Eigenlijk wilde Lotus wegrennen voor dat enge mens. En dan gewoon naar school gaan, dan gebeurt er in iedegeval niks. Maar Lotus moet niet toegeven aan haar angsten. Ze was The Little Bitch. En ze wou niet een slechte naam krijgen, omdat ze weg ging rennen voor Rukea. Dus Lotus bleef gewoon staan, en keek toe hoe Rukea het zwaard zachtjes uit de boom haalde. Ineens, binnen 2 seconden. Pakken handen Lotus keel vast. En werd er een zwaard op haar gericht. Het zwaard richtte op Lotus' buik. Haar buik en het zwaard waren nog geen centimeter van elkaar verwijderd. Rukea's hand had Lotus keel vast, en drukte haar tegen de boom waar Rukea alseerst het zwaard eruit had gehaald. Chika zat verstopt achter de boom, ze was gewoon doodsbang. Ze begon angstig te miauwen.

Lotus voelde haar adem stokken. "Durf je dat nog eens te zeggen." Zei Rukea met een kalme, zachte stem. "Ik ben niet bang voor jou, engerd. En ik durf het heus nog te zeggen!" Zei Lotus zacht. Het ademen begon steeds moeilijker te worden. "Of wil je dood?" Voegde Rukea eraan toe, met een creapy glimlach. "Druk dat zwaard dan door, doe dan. Doe dan! Of kil me dan. Als je durft, teminste. Ik ben niet bang voor jou, en dat zou ik ook nooit worden" Zei Lotus. De woorden kwamen zomaar uit haar mond. Eigenlijk zou ze willen schreeuwen, en zich verzetten, en om hulp roepen. Maar dat wilde ze niet. Dan gaat iedereen haar waarschijnlijk watje noemen, en zulk leven wilt Lotus niet leiden. Ze is The Little Bitch. En ze wou het zo ook gewoon houden. Ookal heeft ze de kans dat ze straks niet meer leeft. Haar ogen knepen zich in spleetjes "DOOD ME DAN! JIJ WATJE! DOOD ME! NEEM ME LEVEN MAAR WEG!" Schreeuwde Lotus. Ze schrok zelf van wat ze zei. Ze wou helemaal niet dood. Niet nu teminste, maar als ze gewoon een oud dametje was over tientallen jaren. Lotus sloot haar ogen. "Take my life, bloodsucker." Zei Lotus zacht.

Btw, Lotus heeft Paars haar xD

Mijn kille rode ogen boorde zich in de blauwe ogen van het meisje. Ik had het meisje niet om haar naam gevraagd, maar kende haar wel. Daarmee bedoelde ik, dat ik haar reputatie op school ken. Niet zo geliefd bij de leerlingen, maar toch meer geliefd dan ik bij de leerlingen. Maar ja, dat was iedereen. Mijn hand kneep wat steviger in de keel van het meisje, waardoor ze het moeilijker kreeg met adem halen. Toch bleef het meisje stug vol houden. Ik vermoedde dat ze haar 'reputatie' niet kwijt wou als de little bitch. Wat ik aan een kant wel komisch vond. Zij wou graag haar bijnaam behouden, terwijl ik juist liever normaal was en normaal werd behandelt. En ja, ik deed het mezelf aan. Nu weer, was ik de gene die het uitlokte. Misschien wou ik mijn status in de school ook wel behouden, wou ik wel bevreesd zijn. "Druk dat zwaard dan door, doe dan. Doe dan! Of kil me dan. Als je durft, teminste. Ik ben niet bang voor jou, en dat zou ik ook nooit worden" Ik keek verbaasd op. Naar het meisje die net had gesproken. Mijn ogen glommen even verbaasd op, maar werden al snel woedend.

Meende ze het? Ik boorde mijn ogen in de hare, maar ze leek het te menen. Ook al leek het er hier en daar op dat ze bang was, maar mijn woeden overlapte die gedachte, waardoor ik die kleine seintjes niet meer zag. Ik hoorde Bison achter me onrustig snuiven, hij zag aan me dat de woeden in mij op propte. Ik zou vast en zeker zo weer een uitbarsting krijgen. Ik moest hier weg gaan. Ook al ging ik nu niet naar school, ik wou niet weer geschorst worden. Ik wou mijn reputatie verbeteren, maar dat ging niet op deze manier. Mijn greep om het meisje haar keel verslapte zich. Ik moest dit niet doen. Ook al kon ik het makkelijk doen, ik moest het niet doen. Langzaam liet ik mijn zwaard zakken en draaide ik mij om. Ook al waren mijn ogen naar voren gericht, mijn oren stonden op scherp. Een laffe aanval van achter zat er niet in.

Ik zette een stap naar voren. "DOOD ME DAN! JIJ WATJE! DOOD ME! NEEM ME LEVEN MAAR WEG!" klonk er opeens door het stille bos. Ik bleef stil staan en opnieuw voelde ik hoe de woede mijn lichaam over nam. Langzaam, met trillende handen van woede, draaide ik me om. Het meisje sloot haar ogen en zei zacht: "Take my life, bloodsucker." Alles gebeurde snel, zo snel dat het voor mij allemaal in een flits gebeurde. Ik schoot naar voren, zo snel als de winde. Mijn zwaard vloog door de lucht, maar belandde dit keer niet in de boom, maar in het linkerbeen van het meisje. Mijn ogen stonden woedend, maar dof. Ik was woedend, maar wist diep van binnen dat ik het niet moest doen. Bloodsucker... Watje.. de woorden klonken nog na in mijn oren en de woede verblinden mijn geweten. Ik greep het meisje bij haar keel. Mijn twee handen hadden de keel in een ijzeren greep. Met veel kracht duwde ik haar tegen de boom aan. Het ging zo hard, dat bladeren naar beneden dwarrelde.

Ik hijgde zwaar, niet omdat ik moe was, nee ik was woedend! Ik keek haar aan, met een blik die je niet graag zag. "So.. you wanna die?" zei ik met een grijns en grinnikte zachtjes. "My pleasure.." zei ik en grijnsde opnieuw. Het zwaard, dat eerst in haar been zat, trok ik er met een ruk uit. Ik likte er even aan, en genoot even van het bloed. Langzaam zette ik het zwaard aan haar keel. Ik wou net doordrukken, toen mijn geweten zich vrij maakte van de woede. In plaats van, dat ik haar hoofd eraf sneed, deed ik een hard knietje in haar maag. Vervolgens ging ik met mijn nagels te keer, die waren bijpassend rood gelakt en behoorlijk lang. Met genot doorboorde ik mijn nagels in het vel. Ik pakte snel mijn zwaard en liet die met de scherpe kant glijden schuin over haar gezicht heen. Waar vast en zeker een litteken zou komen te zitten. Ik deed een paar stappen terug, mijn woede was weg geëbd. Met een voldane blik keek ik naar het meisje. "Met een beetje geluk kan je nu dood gaan aan je verwondingen," zei ik naar haar met een grijns. Mijn humeur was verbeterd en een grijns lag rondom mijn mond.

I

k zag de woede in Rukea's rode ogen. Ik wist dat ik totaal verkeerd bezig was, en dat de woorden er gewoon uitkwamen, alleen maar omdat ik mijn reputatie wou behouden. Ik wou gewoon me zelf een bitchslap geven, maar dat kon nu waarschijnlijk niet. In Rukea's ogen te zien, die vol met woede stonden, zou zij haar iets gaan flikken. Ik kruiste mijn vingers. En ik hoopte dat ze mij niet zou vermoorden, als dat zo was. Dan zou ik -waar ik dan ook terecht kom als ik dood ben- mezelf haten. Dat ik door een paar stomme woorden te zeggen, al de dood verdiende. En Chika moest dan voor de rest van haar leven alleen zijn, zonder haar enigste vriendin. Als nou op dit moment iemand tevoorschijn kwam, dan zou diegene haar kunnen redden van die vampier. Die haar misschien zou kunnen vermoorden, en haar bloed zou kunnen opdrinken. Ookal bestonden vampieren niet, misschien kunnen ze dan toch wel bestaan. You never know it

Inees schoot Rukea naar voren. Ik kon het bijna niet eens zien. Ze was echt snel, het leek zo snel als de winde. Ik zag het zilveren zwaard van Rukea in de lucht schieten. De zwaard schitterde in het zonlicht. Chika rende naar de groene struiken. Het zwaard kletterde niet op de grond, of boorde de boom in. Maar kwam in mijn linkerbeen. Mijn ogen gingen wijd open staan, ik voelde mijn bloed van mijn been naar beneden stromen. Chika begon angstig te piepen. Ik wou net het uitschreeuwen van de pijn. Maar twee handen grepen mijn keel vast, in de ijzeren greep. En met veel kracht werd ik tegen de boom aan geduwd. Het was zelfs zo hard, dat er een paar blaadjes naar beneden vielen, en zachtjes op de grond terechtkwamen. Ik voelde dat ik een beetje licht in mijn hoofd werd, door die harde klap dat ik van de boom had gekregen. Ik voel nog steeds hoe het bloed van mijn linkerbeen naar beneden suipelde, en op de grond terechtkwam. Ik ademde moeilijk, eigenlijk wou ik mijn mond open doen, en het uitschreeuwen van de pijn, en om hulp te roepen. Maar er leek gewoon geen geluid uit te komen. Ik voelde me nog steeds licht in mijn hoofd, het zou waarschijnlijk een flinke bult worden, of het is al een bult. Ik wou mij proberen los te rukken. Maar als ik dat zou doen, en als ik los kwam. Dan zou mijn linkerbeen waarschijnlijk niet meewerken, en dan was ik alsnog de pineut.

Rukea hijgde zwaar. Het was waarschijnlijk van de woede. Ik keek haar met wijd open gesperde ogen aan. Ze was gewoon geen vampier, ze was gewoon de duivel. Rukea keek mij aan met een blik die ik nooit van mijn leven zou willen zien. Ik ademde zwaar. Als ik dit ooit zou kunnen overleven, dan zou ik geluk hebben gehad. Dan zou ik Rukea terugpakken. Voor wat ze me aan heeft gedaan, of wat ze me nu nog gaat flikken. Als ik nog leef na haar aanval, dan zullen we eens zien wie hier de sterkste is. "So.. you wanna die?" Zei Rukea met een grijns, ze grinnikte zachtjes. Ik schudde krampachtig mijn hoofd. Ik wou niet dood, niet nu teminste. Ik voel nog steeds die knal dat ik tegen die boom had gehad, en de wond in mijn linkerbeen, waar het zwaard nog in zat, prikte ontzettend, en het bloeden hieldt gewoon niet op. "My pleasure.." Zei Rukea met een grijns opnieuw. Het zwaard dat in mijn linkerbeen zat, trok Rukea met een ruk eruit, nu bloedde het nog veel meer dan eerst. Ik bleef mijn vingers gekruist houden, in de hoop dat het geluk bij mij staat. Rukea likte aan het bloed besmeurde zwaard, dat eerst in mijn been zat. Ik kreeg de rillingen er van. Langzaam kwam het zilveren zwaard bij mijn keel. De zon stondt nu hoog aan de blauwe lucht. Eigenlijk zou ik nu gewoon op de acedemie zitten, dan was dit nu niet gebeurd.

Ik keek bang naar het zwaard dat op mijn keel was gericht, als Rukea nu doordrukte, was ik er geweest. Dan kon ik alles wel vergeten. Maar in plaats van dat Rukea mijn hoofd eraf sneed, gaf ze een hard knietje in mijn maag. Mijn handen grepen naar mijn maag. "Net wat ik niet nodig had." Zei ik met een, niet zo goed verstaandbare stem, omdat ik zo licht in mijn hoofd was. Mijn aandacht was ineens gericht op de lange nagels van Rukea, die rood gekleurd waren. De nagels schoten naar mijn vel, en boorde erin. Ik was wel wat gewend van nagels, want ik boorde ze ook gewoon soms bij iemand in. Maar dit was pijnlijk. Veel pijnlijker dan dat mensen met gewone nagels in je vel knijpen. Ik beet op mijn lip. Ik beet er zo hard op, dat ik ook nog eens een bloedlip kreeg. Pijn in mijn maag, een bloedende been, licht in mijn hoofd, en nu ook nog eens een bloedlip, fijn. Wat kon er nu nog meer bij? De dood? Rukea pakte snel haar zwaard, en liet het met de scherpe kant, over haar gezicht heen. Mijn ogen stonden nog steeds open gesperd. Ik zat besmeurd met bloed van mijzelf. Mijn gezicht zat schuin onder het bloed. Mijn lichte spijkerbloed, was donkerood geworden, door de wond op mijn been. Ik voelde mijn hoofd steeds meer lichter worden. Rukea deed een paar stappen terug, en keek met een voldane blik naar mij. "Met een beetje geluk kan je nu dood gaan aan je verwondingen." Hoorde ik Rukea zeggen. Ik zakte door mijn benen, en ik leunde tegen de boom aan. Ik zou waarschijnlijk doodbloeden als niemand anders me kwam helpen. "I-i-k pak je terug, Rukea. Jij gaat ook bloe-e-den." Zei ik met een hijgende, stotterende stem. Mijn stem was nu terug gekeert. Maar ik zou nooit weten, op het moment dat ik mijn stem nodig had om de pijn uit te schreeuwen, weg was. Misschien was het door de knal dat ik met mijn hoofd had gehad. De grond onder mij, was niet gewoon normale groen, van het gras. Maar het was rood. Rood van het bloed. Ik voelde me heel slap worden, dus ging ik op de grond liggen. Was dit het einde? Zou ze nu doodbloeden? Was dit dan haar leven? Moest het zo eindigen? Ik zag de wereld om me heen, wazig worden. Ik keek naar mijn hand, die ook wazig begon te worden, maar wel onder de bloed zat. Ik kroop naar Rukea, en ik greep naar haar enkel. Met al mijn kracht, duwde ik de enkel zo, dat Rukea waarschijnlijk ging vallen, maar ik zag dat bijna niet meer. "One day, i take my revenge." Zei ik nog net verstaanbaar. Terwijl het wazige beeld, voor zwarte vlekken in de plaats nam. Totdat alles zwart was...

Ik grinnikte toen ik zag dat het meisje in elkaar zakte tegen de boom aan. Een grijns stond op mijn gezicht, het voelde zo goed. Ik wist diep van binnen dat ik het niet had moeten doen, maar ja, gebeurt is gebeurt. "I-i-k pak je terug, Rukea. Jij gaat ook bloe-e-den." zei het meisje zacht met een hakkelende stem. Ik grinnikte opnieuw. "Succes er mee," zei ik en mijn grijns werd breder. Een meisje zoals zij zou mij nooit laten kunnen bloeden. En als ze het voor elkaar zou krijgen, zou haar dagen dan echt geteld zijn. Als ze dit mocht overleven. Het meisje ging liggen op het gras, dat doorweekt was van haar bloed. Ik zag de hand van het meisje naar mijn enkel schuiven. Ik liet het toe. Ze boog mijn enkel zo dat ik om zou vallen. Bison schoot te help en ondersteunde me, zodat ik niet om viel. "One day, i take my revenge." zei ze nog, voordat ze haar oogleden sloot en buiten bewustzijn werd. Ik grinnikte en trok mijn voet los uit haar hand. Ik boog me naar haar toe en wreef even kort op haar hoofd heen. "Dat zal je nooit lukken, waarschijnlijk ga je vandaag nog dood," fluisterde ik in haar oor en een grijns stond op mijn gezicht. Ik deed een paar stappen naar achter en bekeek even het hele beeld van het bewusteloze meisje. Mijn schuld gevoeld werd erger, maar dat zette ik van me af. Ik sprong op Bisons rug en spoorde hem aan om naar het meer te gaan, eerst maar mijn zwaarden schoon maken.

[End, ik zal je een pm sturen met volgend topic ;3]

» And you are...? (LOTUS)