About Me Leeftijd: » 21 years. Partner: » Hello, honey. Lievelings Vak/Specialisatie:
Onderwerp: //MUSIC: Lesson one (31 Oktober 2012) di okt 30, 2012 5:24 am
De achterkant van zijn vork tikte tegen de houten tafel aan terwijl hij pijnsent vooruit keek. Hij moest nog twee zinnen, en dan had hij zijn les voor die dag af. Nog twee verdomde zinnen, maar nee hoor, ze kwamen niet binnenvloeien zoals het bij de rest van het lied gedaan had. Rufus Castiël was muziekdocent op Icharius, hij gaf nu net twee maanden les. Nadat de vorige docente met pensioen was gegaan, had Rufus gesolliciteerd. Niet omdat hij zo’n geweldige fan van muziek was, maar omdat het hem leuk leek iets te doen. Rufus kon niet achter een bureau zitten en papier na papier lezen en tekenen. Hij wou ijsberen, vertellen, lachen en mensen blij maken. Iets wat hij ooit niet zo leuk gevonden had. Maar dat was vroeger. Nu was hij anders. Al een hele tijd... Hij slikte even en legde zijn vork neer. Oké dan, hij zou wel gaan lopen. Blijkbaar wou zijn brein dat. Frisse lucht en wat lichaamsbeweging. Zijn kaken op en neer bewegen om op een slablaadje te kauwen telde blijkbaar niet mee. Rufus schoof zijn stoel naar achter, greep zijn potlood en papier en liep de Great Hall door. Sommige leerlingen zwaaide even naar hun muziekdocent, en Rufus zwaaide vrolijk terug. Misschien was dit wel de beste keuze in zijn hele leven geweest, docent worden....
Rufus droeg een donkerblauw shirt, met gouden randjes en aan de achterkant een hoge kraag. Alleen om zijn rechterarm zat een mauw, met op de helft van zijn bovenarm een riempje. De mauw had ook bij zijn pols zo’n riempje, en daar stopte de mauw ook. Hij had zijn rechterarm altijd bedekt. Het shirt zat half in zijn spijkerbroek en er was een grote doffe gesp zichtbaar van zijn leren riem. Hij droeg oude, verlopen gympen en een dunne, lange sjaal hing slordig over zijn schouders. Hij was dun en lang en had een rond gezicht. Zijn haar was zalmkleurig en zijn ogen donkerbruin. Hij had een stralende glimlach waarmee hij zijn rechte, witte tanden bloot lachte. Hij was niet slungelig lang, hij wist heel goed waar zijn handen te houden en waar zijn voeten in elk geval niet te plaatsen. Hij had in het geheel een knap en jong uiterlijk.
Buiten kolkte er dikke, grijze wolken door de lucht en kreeg de zon niet eens de kans om erdoorheen te schrijnen. Het zou elk moment gaan regenen... Dan moest hij dus niet al te lang doen over de laatste regels. Regen was oké, zo lang Rufus maar binnen was. Dan was het wel gezellig, met een boek en een grote kop chocolademelk met slagroom. Ah, hij verlangde weer naar een lange, koude vakantie waar niet al zijn dagen opgingen aan het bedenken van nieuwe lessen en het nakijken van toetsen. Niet dat hij heel veel toetsen gaf, maar hij liet leerlingen wel werkstukken maken over instrumenten, muziekstukken en componisten en dat was niet niks om allemaal door te lezen. Zoals Rufus echter verwacht had stroomde alle zinnen plotseling weer zijn brein binnen en moest hij nog een couplet erbij zetten om alles te gebruiken. Toen hij de grote deuren van de school weer inliep, voelde hij de druppels op zijn kruin. Hij was dus behoorlijk op tijd. Nu nog één tussenuur, en dan moest hij lesgeven voor een vijfde klas. Daarom liep de jonge man door de gangen naar de lerarenkamer. Daar zou hij een beetje zijn werk doornemen, alles ordenen en... de tijd doorkomen. Aangezien het regende kon hij niet naar buiten, dus zou hij zich binnen moeten vermaken. Iets waar hij slecht in was, aangezien er binnen altijd mensen waren. Mensen waren prima, maar ze maakte ook altijd lawaai en dan kon hij zich niet concentreren en dat was nou net wat hij wou meestal. Maar goed, nu zou hij toch binnen moeten blijven. In de lerarenkamer was het rustig, de andere docenten wouden ook de rust die ze in de gangen en lokalen niet kregen. Zij begrepen dat iedereen soms even die rust wou en waren daarom zelf ook niet al te druk. Natuurlijk vond Rufus het ook leuk om in het gezelschap te zijn van leerlingen, dat was hij ook meestal, maar soms die rust... Tja, anders zou hij nou eenmaal barsten. Hij opende de deur en glipte naar binnen. Er waren twee andere docenten, de rest had allemaal les. Rufus ging in één van de vormeloze stoelen zitten en maakte het zichzelf gemakkelijk. Hij nam zijn lied nog een keer door, kraste wat door om het te vervangen voor een betere tekst en zette streepjes op de plekken van lange uithalen. Zo was hij iets minder dan een kwartier zoet. Toen er niks meer te veranderen was, stond hij op en liep hij naar de kluisjes die tegen de muur tegenover hem stonden. Iedere docent had zijn eigen kluis om spullen in te bewaren, zo ook Rufus. Hij pakte een blauwe map en sloeg die open. In één van de mapjes schoof hij het lied. Hij bladerde even verder en pakte een paar papieren die aan elkaar geniet waren. Hij was op de helft van het proefwerk van een tweede klas, dus kon hij nu nog even één of twee proefwerken doorlezen en becijferen. Rufus ging weer in zijn stoel zitten en begon met lezen.
‘Oké!’ zei Rufus met een vrolijke stemverheffing terwijl hij de klas binnenliep. Zijn leerlingen zaten allemaal al aan hun tafeltjes en zaten met elkaar te praten. Rufus was iets te laat, omdat hij thee gemorst had op de vloer. Gelukkig zat hij zelf niet onder de thee, maar hij had het in zijn laatste vijf minuten allemaal moeten opruimen en het was een vervelend werkje geweest. ’We beginnen met slecht nieuws,’ zei hij en er klonk gekreun uit het lokaal. Iedereen was stil geworden toen hij de les gestart had. ‘Volgende week beginnen we met een opstel over een componist naar keuze. Ik wil vier kantjes vol met daarin een biografie, een samengevat verleden van deze componist, hoe hij zo succesvol geworden is en wat jij zelf van de muziek vind. Ik heb achterin het lokaal een stel platen en cd’s liggen -’ Het waren er niet een paar, het waren drie rekken van een meter hoog vol met cd’s en platen. ’- zodat je de muziekstukken kunt beluisteren en er een oordeel over kunt geven. Je werkt alleen.’ Rufus keek grijnzend naar de sippe gezichten. Ze hadden nog een week om zich voor te bereiden, daarna zouden ze een hele les krijgen (wat een blokuur was) om vragen te stellen en om tips te vragen, en dan moesten ze het de les dáárna inleveren, met een mooie, duidelijke voorkant. ’En omdat er een vreselijke les aan gaat komen, ja, ik weet hoe vervelend het is om opstellen te moeten schrijven, gaan we deze les zingen!’ kondigde Rufus aan. Er klonk gejuich en alle leerlingen begonnen weer opgewonden met elkaar te smoezen. Met een handgebaar snoerde Rufus iedereen echter de mond, en hij begon de papiertjes die hij gekopieerd had van het origineel, dat hij zelf hield, uit te delen. ’Ik zal het één keer voorzingen, en daarna gaan we per couplet leren. Het lied word begeleid met gitaar,’ vertelde Rufus. Hij pakte zijn akoestische gitaar en ging op de kruk naast zijn grote bureaustoel zitten. Zijn vingers vouwde zich om het hout en hij haalde even adem. Rufus kon echt alles bespelen. Hij speelde gitaar, piano, trompet, fluit, drum, echt van alles. Daarnaast had Rufus ook een geweldige stem. Dat kwam natuurlijk heel goed van pas als je muziekdocent was. Rufus had nou eenmaal aan een muziekschool gestudeerd, dan moest je alles wel kunnen bespelen. Hij haalde nog een keer diep adem en begon toen het vrolijke lied te zingen. Hij zag leerlingen meedijen en grijnsde onder het zingen. Toen het nummer afgelopen was, klapte er een paar mensen. Rufus graaide het papier van tafel. ‘Oké, zing me na, het eerste couplet...’ zei hij. Hij begon weer de gitaar te bespelen, maar dit keer iets langzamer. Toen hij weer zong, ging het ook langzamer zodat de leerlingen het beter bij konden houden. Aarzelende stemmen begonnen mee te zingen, en al snel zong de hele klas voorzichtig mee met het eerste couplet.
• Iedere leerling uit de vijfde klas die dit vak volgt moet minstens 2 keer op dit topic reageren, word pas afgelosten als ik het topic eindig. Meld het ajb als je niet aanwezig kan zijn.
vr jan 11, 2013 9:16 am van Namida
